Μια νύχτα δράσης με τους Λαρισαίους Πυροσβέστες
Είναι οι αφανείς ήρωες της καθημερινότητάς μας. Είναι οι άνθρωποι στους οποίους σκεφτόμαστε να απευθυνθούμε αρχικά, αν μας συμβεί οτιδήποτε δύσκολο στην καθημερινότητά μας. Και δεν αναφερόμαστε στο αυτονόητο, δηλαδή την έναρξη μιας φωτιάς. Οι Πυροσβέστες είναι εκεί για εμάς για ότι μπορείτε να φανταστείτε, από τα σοβαρά, π.χ. μια πλημμύρα, ένα τροχαίο ατύχημα, ή μια φωτιά φυσικά, μέχρι και έναν εγκλωβισμό σε ασανσέρ, ένα γατάκι που παγιδεύτηκε σε ένα δέντρο, ένα φίδι που εισχώρησε μέσα στο σπίτι μας και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.
Απλά είναι οι άνθρωποί μας!
Δεν μπορούμε να διανοηθούμε καν για πόσα πράγματα καθημερινά δέχονται κλήσεις στο τηλεφωνικό κέντρο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίες, άλλα σοβαρά, άλλα αστεία έως και τραγελαφικά, πάντα όμως αυτοί οι ήρωες της καθημερινότητάς μας είναι εκεί για να μας βοηθήσουν ανά πάσα ώρα και στιγμή τους χρειαστούμε.
Σχεδόν καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο, τον οποίο έχουν μάθει να αψηφούν, ή απλά έχουν γίνει οι καλύτεροι φίλοι του για να τον …ξεγελούν καμιά φορά, έτσι ώστε να επιβιώνουν σε αυτό το δύσκολο επάγγελμα, ή καλύτερα λειτούργημα, που επέλεξαν να κάνουν.
Αν όμως δεν ζήσεις έστω μερικές στιγμές μαζί τους δεν μπορείς να καταλάβεις την δύσκολη επαγγελματική τους δραστηριότητα. Για να πάρουμε λοιπόν όλοι εμείς έστω μια μικρή γεύση, αποφασίσαμε να βιώσουμε λίγες στιγμές μαζί τους. Μια νύχτα γεμάτη δράση στον 1ο Πυροσβεστικό Σταθμό Λάρισας.
Οι ίδιοι έχουν να μας διηγηθούν πολλά περιστατικά που έγιναν στη Λάρισα και τι να πρωτοκαταγράψει κανείς…
Η ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ…
Όμως εκεί που και η δική μου ακόμη αδρεναλίνη ως φιλοξενούμενη «χτύπησε» κόκκινο, είναι εκείνη η στιγμή που ξαφνικά ακούς το χαρακτηριστικό κουδούνι του συναγερμού να χτυπάει σαν «δαιμονισμένο».
Μια ώρα δύσκολη που όλοι πρέπει να σηκωθούν από τις θέσεις τους, ότι αν κάνουν για να πάρουν τον εξοπλισμό τους και να τρέξουν προς τα πυροσβεστικά τους οχήματα για να βρεθούν σε χρόνο dt στο συμβάν που προέκυψε και στο καθήκον που τους καλεί.Ήταν περίπου μία το βράδυ όταν έγινε κλήση στο τηλεφωνικό κέντρο που βρίσκεται στον δεύτερο όροφο, για τροχαίο στην οδό Βόλου με εγκλωβισμό. Ο πυροσβέστης που βρίσκεται στην συγκεκριμένη θέση, καταγράφει το περιστατικό, βρίσκεται αν χρειαστεί σε συνεννόηση με ΕΚΑΒ και αστυνομία και δίνεται σήμα στο ισόγειο στον εκεί υπεύθυνο στο κέντρο επιχειρήσεων, ο οποίος κρούει το κουδούνι του συναγερμού.Όλοι πετάγονται από τις θέσεις τους και τρέχουν να αρπάξουν τον εξοπλισμό τους. Σε λιγότερο από 30’’, αφού πρώτα έχουν πάρει στοιχεία για το που έγινε το συμβάν, βρίσκονται στα οχήματά τους. Χωρίς να καταλάβω, τι ακριβώς έχει συμβεί, ήδη βρίσκονται στην οδό Ιωαννίνων και κατευθύνονται προς το περιστατικό….
Όχι δεν ήταν μια ήσυχη βραδιά, σχεδόν ποτέ δεν είναι άλλωστε! Είναι τόσο μεγάλη η γκάμα των δραστηριοτήτων των πυροσβεστών που σχεδόν πάντα η βάρδια τους θα είναι γεμάτη, άλλες φορές περισσότερο και άλλες φορές λιγότερο δύσκολη και επίπονη.
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 24ΩΡΟ ΕΝΟΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΕΝ ΩΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Μαθαίνω πως οι βάρδιες είναι συνήθως 24ωρες, δηλαδή 3 οχτάωρα συνεχόμενα. Από τα ωράρια και μόνο καταλαβαίνει κανείς την δυσκολία του επαγγέλματος.«Στην ουσία εδώ ζούμε» τονίζουν οι Πυροσβέστες.Ο Βασίλης Ρούντος, Πυρονόμος, μας περιγράφει το 24ωρο της βάρδιας: «Με το που αναλαμβάνουμε υπηρεσία στις 7.30 το πρωί, ελέγχουμε τα οχήματά μας, τα εργαλεία αν είναι στην θέση τους. Τα οχήματα, αν είναι ΟΚ από καύσιμα, νερό στα βυτία, λάδια κλπ. Ελέγχουμε τις αναπνευστικές συσκευές, αν είναι όλες έτοιμες. Έπειτα συγκεντρωνόμαστε στην λέσχη των πυροσβεστών και θα αναθέσουμε στον καθένα τις εργασίες του. Οι οδηγοί στα οχήματά τους και οι μάχιμοι στα εργαλεία τους. Στην συνέχεια ξεκινάμε την εκπαίδευση, κάτι που γίνεται κάθε μέρα, είτε είναι θεωρητική (μέσω υπολογιστή ή DVD) είτε πρακτική μέσα στα οχήματα.Θα κάνουμε ότι εργασία χρειάζεται μέσα στον Σταθμό από καθαριότητες μέχρι συντηρήσεις. Στην συνέχεια θα μείνουμε στην λέσχη πυροσβεστών, αναμένοντας κάποιο συμβάν. Συνήθως συνέχεια υπάρχουν συμβάντα. Επίσης, όταν τα οχήματα γυρίζουν από περιστατικά πρέπει από την αρχή να κάνουμε όλη την διαδικασία με τα οχήματα, όπως την περιέγραψα στην αρχή.
ΑΣΤΕΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Ζητάω να μάθω κάποια αστεία και παράξενα περιστατικά που τους έχουν συμβεί. Η Βάνα Κουρσαβίτη, τηλεφωνήτρια ΠΕΚΕ (Περιφερειακό Κέντρο), μου περιγράφει περιστατικό:
«Μας πήραν τηλέφωνο 6 η ώρα το πρωί για μια ..νυχτερίδα σε ένα σπίτι στη Λάρισα. Μας λένε: Ελάτε, έχει μπει μέσα στο σπίτι, πρέπει να δούμε τι θα την κάνουμε τώρα που έκατσε στον τοίχο και είναι κοιμισμένη. Πήγαμε τελικά και μέχρι να φτάσουμε εμείς είχε ξυπνήσει η νυχτερίδα. Περιμέναμε να ηρεμήσει, να αποκοιμηθεί ξανά για να μπορέσουμε να την πιάσουμε και να την βγάλουμε από το συγκεκριμένο σπίτι».Ο Βασίλης Ρούντος, μου εξιστορεί ένα άλλο αστείο συμβάν: «Μια άλλη φορά μας πήραν τηλέφωνο στη Λάρισα για ένα φίδι, μέσα στο υπνοδωμάτιο ενός σπιτιού. Αρχίσαμε να ψάχνουμε για πολύ ώρα και τελικά βρήκαμε ένα πλαστικό φιδάκι με το οποίο παίζανε τα παιδιά της οικογένειας και έκαναν πλάκα στους γονείς τους. Κινητοποιήθηκε όλη η Υπηρεσία για το πλαστικό φιδάκι…»Επίσης, θυμάται κάτι άλλο: ¨Μας πήρανε τηλέφωνο γιατί πλημμύρισε διαμέρισμα 3ου ορόφου στη Λάρισα. Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε σε περίπτωση πλημμύρας είναι να πάμε στο υπόγειο για να τραβήξουμε τα νερά, όταν έχει ύψος, δεν μπορούμε, δεν είναι δική μας δουλειά. Και όμως απαιτούσαν να πάμε με τις σκούπες να βγάλουμε τα νερά…».
ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Θέλω να μάθω για τα πιο δύσκολα περιστατικά, αυτά που κόβουν την ανάσα… Ο Βασίλης, μου εξηγεί: «Πιο ευαίσθητες θα έλεγα στιγμές είναι τα σοβαρά τροχαία ατυχήματα. Η στιγμή που καταφέρνουμε να απεγκλωβίσουμε άτομα και τελικά επιζούν, είναι στιγμές που μένουν χαραγμένες μέσα μας. Αισθάνεσαι ανακούφιση και ικανοποίηση εκείνη την ώρα, επίσης νιώθεις την ευγνωμοσύνη του προσώπου που κινδύνευσε. Δεν χρειάζεται να σου πει κάτι, απλά βλέπεις το «ευχαριστώ που με κράτησες στη ζωή» στα μάτια του…Ο Υποπυραγός, Γιώργος Γκανούρης έτυχε να βρεθεί σε μια από τις πιο δύσκολες πρόσφατές στιγμές, με το εργατικό ατύχημα στον ΑΡΜΟ. Αφηγείται την στιγμή και βλέπεις στα μάτια του ότι δεν μπορεί να ξεχάσει την στιγμή…: «Αυτό που είδα δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή, είναι σοκαριστικό όταν βλέπεις έναν άνθρωπο διαμελισμένο. Έπρεπε όμως να τον απεγκλωβίσω και να αντιμετωπίσω το συμβάν όσο πιο ψυχρά και ψύχραιμα μπορούσα…».
ΤΑ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ
Ο κ. Ρούντος μα εξηγεί ότι η Λάρισα έχει μεγάλη συχνότητα περιστατικών, αναλογικά φτάνουν σε αριθμό αυτά των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Μας εξηγεί ότι κυρίως πρόκειται για αστικά περιστατικά, δηλαδή, φωτιά σε κουζίνες, γκάζια, καμινάδες, διαμερίσματα, εργοστάσια, βιοτεχνίες κλπ. Τα τελευταία χρόνια επίσης ο κόσμος απευθύνεται όλο και περισσότερο στην πυροσβεστική για διάφορα ζώα, πουλιά, φίδια, γάτες, κλπ.
Ο ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗΣ ΠΟΥ ΚΛΗΘΗΚΕ ΝΑ ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΕΙ ΤΟΝ… ΑΔΕΡΦΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΡΟΧΑΙΟ!
Θέλω να μάθω αν και πόσο επηρεάζεται ο ψυχισμός ενός πυροσβέστη μπροστά στα δύσκολα αυτά περιστατικά, ή αν πλέον λόγω καθημερινότητας η χορδή της ευαισθησίας έχει πάψει να πάλλεται σε μεγάλο βαθμό μέσα τους. Ο Βασίλης Ρούντος μου εξηγεί: «Κοίτα, όταν δουλεύεις σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη είναι λίγο πιο απρόσωπα τα πράγματα, όταν όμως δουλεύεις σε μια πόλη όπως είναι η Λάρισα, που είναι επαρχία και λίγο πολύ γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, δεν μπορείς να αποφύγεις το γεγονός ότι σε κυριεύει περισσότερο το συναίσθημα.
Όταν για παράδειγμα γίνεται ένα σοβαρό τροχαίο, «κουμπώνεσαι», λες ποιος ξέρει ποιον θα βρω, δεν ξέρεις αν βρεις κάποιον φίλο, συγγενή σου ή γνωστό σου.
Έχει τύχει παλιότερα σε συνάδελφο, να χρειαστεί να απεγκλωβίσει τον αδερφό του από τροχαίο ατύχημα ο οποίος μάλιστα τελικά απεβίωσε. Έπρεπε όμως να κάνει το καθήκον του».
πηγη: onlarissa.gr
