Πυροσβέστες, αυτοί οι ήρωες…
Πολλές φορές οι ήρωες δεν πετάνε ψηλά στον ουρανό, ούτε φοράνε μπέρτες και στολές. Μερικές φορές οι ήρωες φορούν μάσκες και προσπαθούν με μάνικες να σβήσουν φωτιές, οι οποίες κατακαίνε τα πάντα στο πέρασμά τους. Κρατάνε παιδιά στα χέρια τους και δίνουν νερό σε ηλικιωμένους που κόντεψαν να χάσουν τα πάντα, βλέποντας κυριολεκτικά, τη ζωή να περνάει από μπροστά τους.Ξεχνάμε όλοι μας, πολλές φορές, το σπουδαίο έργο των πυροσβεστών, αυτών των αφανών ηρώων που δε διστάζουν να βάλουν τη ζωή τους σε κίνδυνο μπροστά στην υπηρεσία της ανθρώπινης ζωής. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που παραγκωνίζουν κάθε δική τους οικογενειακή και προσωπική χαρά και υποχρέωση, για να βρεθούν αντιμέτωποι με πύρινες φλόγες σε βάρος ακόμα και της ίδιας τους της ζωής.Δεν έχουμε μάλλον αποτιμήσει την πραγματική αξία, όπως και τη δυσκολία του ανθρώπου που μάχεται με τις φλόγες, καθοδηγούμενος από ανιδιοτέλεια και αγάπη για το συνάνθρωπο. Δε σκεφτόμαστε τη σωματική καταπόνηση, τη στέρηση του ύπνου και την ψυχική δύναμη που πρέπει να έχει εκείνος ο οποίος μάχεται με τις φλόγες. Δε σκεφτόμαστε την ψυχική καταπόνηση που μπορεί να βιώνει ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν αντικρίζει σώματα καμένα, όταν βλέπει ανθρώπους να θρηνούν ή όταν συνεχώς έρχεται αντιμέτωπος με τον ανθρώπινο πόνο και την απώλεια.Οι πυροσβέστες ανήκουν στους ανθρώπους που έχουν τεράστια ψυχική δύναμη και διαπνέονται από έντονη ανάγκη για κοινωνική προσφορά. Η τραγωδία στην Αττική που συντάραξε όλη τη χώρα και οδήγησε στην απώλεια τόσων ανθρώπινων ζωών μας έδειξε την αυταπάρνηση που χρειάζεται, ώστε κάποιος να εκτελεί αυτό το δύσκολο έργο: το να σώζει ανθρώπινες ζωές.
Από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη- πηγη:maxmag.gr
