Οι γυναίκες της Πυροσβεστικής
Τρεις πυροσβέστριες της Υπηρεσίας Ρόδου, μιλούν για την μάχη με τις φλόγες και την αντιμετώπιση από τους άντρες συναδέλφους τους.Οι πυροσβέστριες μεταξύ αυτών κατέχουν εξέχουσα θέση λόγω της ιδιαιτερότητας της υπηρεσίας στην οποία ανήκουν και του κινδύνου που διατρέχουν πολλές φορές.
Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να έρχεσαι αντιμέτωπη με τις φλόγες, την άντληση υδάτων, τον απεγκλωβισμό νεκρών σε τροχαία Οι γυναίκες απέδειξαν ότι όλα τα μπορούν και είναι κι ανθεκτικές.
Με την άδεια του διοικητή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ρόδου κ. Σταύρου Παραλούση απευθυνόμαστε στις τρείς γυναίκες που υπηρετούν σήμερα στην ΠΥ Ρόδου: μία πυραγό, μία αρχιπυροσβέστρια και μία πυροσβέστρια. Είναι και οι τρείς μητέρες, αλλά και σκληρά εργαζόμενες γυναίκες που αγάπησαν τη δουλειά αυτή, μια δουλειά τόσο διαφορετική από τις άλλες.Η Ολυμπία Τσακνάκη, είναι πυραγός, 14 χρόνια μάχιμη και υπηρετεί στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Ρόδου από τον Οκτώβρη.
Εισήχθη στο σώμα το 1996 όταν έκανε την εμφάνισή της η πρώτη σειρά μάχιμων πυροσβεστριών με την προκήρυξη 50 θέσεων για όλη την Ελλάδα. Κατέθεσε τα χαρτιά της ενώ φοιτούσε στο 2ο έτος της Φιλοσοφικής και Παιδαγωγικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου, πέτυχε και εκπαιδεύτηκε, για 5 μήνες, στον 1ο Πυροσβεστικό Σταθμό Αθηνών για να υπηρετήσει στη συνέχεια στη ΔΠΥ Αθηνών.Το γεγονός που την επηρέασε ώστε να στρέψει το ενδιαφέρον της στο Σώμα ήταν οι εικόνες από τους σεισμούς στο Αίγιο και το διασωστικό έργο που επιτελούσαν οι άνδρες της Πυροσβεστικής βγάζοντας από τα χαλάσματα, ζωντανούς ανθρώπους που είχαν εγκλωβιστεί.
Μεταξύ αυτών και ο μικρός Ανδρέας η εικόνα του οποίου είχε κάνει το γύρο του κόσμου.
Οι σεισμοί της Αθήνας, το 1999, την βρήκαν να φοιτά στη Σχολή Αξιωματικών και να παίρνει μέρος στο έργο διάσωσης πάνω στα χαλάσματα των γκρεμισμένων κτηρίων της πρωτεύουσας.«Η βάρδια ήταν δεκάωρη, θυμάται. Προκαλούσαμε ανοίγματα στα χαλάσματα για την ανάσυρση ατόμων». Είδε, δύο φορές να ανασύρονται μπροστά της νεκροί εκ των οποίων η μία ήταν έγκυος γυναίκα.
Όταν ολοκλήρωσε την φοίτηση των τριών χρόνων στη Σχολή Αξιωματικών τοποθετήθηκε στην υπηρεσία του Ηρακλείου Κρήτης ως ανθυποπυραγός για 1,5 χρόνο και μετατέθηκε στη Λάρισα, τόπο καταγωγής της, για 6 χρόνια.Από τον Οκτώβρη που υπηρετεί στη Ρόδο τοποθετήθηκε στο ανακριτικό τμήμα της υπηρεσίας και στη συνέχεια στο Γραφείο Πυρασφάλειας ενώ ασκεί και επιχειρησιακό έργο. Από τα γεγονότα της Ρόδου που την επηρέασαν είναι η ολοσχερής καταστροφή, τον περασμένο Δεκέμβρη, διαμερίσματος στην οδό Ορφανίδου όπου έχασε τη ζωή του, από ασφυξία ηλικιωμένος άνδρας στην προσπάθειά του να σβήσει τη φωτιά.
Στην ερώτηση αν κινδύνευσε ποτέ από φωτιά, απαντά ότι η εμπειρία και η εκπαίδευση βοηθά στην εξοικείωση μαζί της. Ωστόσο το 2000, ως δόκιμη ανθυποπυραγός, μεταφέρθηκε στη Σάμο με C130 από την Αθήνα μαζί με άλλους 500 συναδέλφους της για την κατάσβεση της μεγάλης φωτιάς που είχε ξεσπάσει εκεί.Στις 5 ημέρες που παρέμεινε, η ομάδα της αποτελούμενη από 25 άτομα κινδύνευσε αφού η φωτιά πέρασε πάνω από το χωριό Πύργος στο οποίο επιτελούσε το έργο της κατάσβεσης.
Ανάλογη εμπειρία είχε στο Σοφικό της Κορίνθου το 1998, ενώ το 1999 την πρώτη χρονιά που η Πυροσβεστική αναλαμβάνει τη δασοπυρόσβεση ήταν έντονες οι εμπειρίες που έζησε σε πολλές περιοχές της χώρας.
«Η σχέση με τους άντρες συναδέλφους είναι άριστες» απαντά σε σχετική ερώτηση. Λειτουργούμε σαν ομάδα λέει η ίδια. Όλοι προστατεύουν όλους την ώρα του συμβάντος ενώ το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι πολύ βασικό σ΄ εμάς».
Η Ολυμπία Τσακνάκη είναι και μητέρα ενός τρίχρονου αγοριού το οποίο ζει στη Λάρισα με το σύζυγό της με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
«Ως πυροσβέστρια και μητέρα τα καθήκοντα της μητέρας έρχονται σε δεύτερη μοίρα, σ΄ αυτή τη φάση λέει η ίδια» και περιμένει τη μετάθεσή της τον Ιούνιο. Της το ευχόμαστε!
Η Μαρία Παυλή, αρχιπυροσβέστρια, είναι Ροδίτισσα από τα Λάερμα. Η Πυροσβεστική γι αυτήν έμοιαζε μονόδρομος. Όλοι στην οικογένεια ήταν πυροσβέστες!
Ο πατέρας της, τα δύο αδέλφια της, η στολή ήταν μέσα στο σπίτι της. Ακόμη και η αδελφή της υπήρξε εθελόντρια πυροσβέστρια.Αυτή η τάση είναι πολύ πιθανόν να συνδέεται με το γεγονός ότι τα Λάερμα είναι μια ευαίσθητη δασική περιοχή που έχει υποστεί τις συνέπειες πράξεων διαφόρων ασυνείδητων ή και άλλων που το στοχοποίησαν. Πάνω από τα Λάερμα η στάχτη κάνει συχνά την εμφάνισή της ενώ οι φλόγες έχουν απειλήσει επανειλημμένα το χωριό.
Από μικρή έβλεπε τον πατέρα της να γυρνάει, ταλαιπωρημένος, από την κατάσβεση κάποιας φωτιάς και θυμάται ότι ήθελε να είναι κι εκείνη εκεί.
Στα τέσσερά της χρόνια, δε, παίζοντας με έναν ξάδελφό της έβαλε φωτιά για να ψήσει κρέας, μιμούμενη τους μεγάλους, με αποτέλεσμα η φωτιά να κυκλώσει τα δύο παιδιά. Ίσως κι αυτή η εμπειρία να επηρέασε τη μετέπειτα απόφασή της.Τελειώνοντας μάλιστα το Λύκειο είπε στους καθηγητές την πρόθεσή της γεγονός που έκανε εντύπωση εκείνη την εποχή. Πρόσφατα που συνάντησε έναν από αυτούς, φορώντας τη στολή της, ξαφνιασμένος ο καθηγητής της λέει «το είπες και το έκανες»!
Το 2001 έχοντας συγκεντρώσει και τα μόρια, ως εθελόντρια, ήταν η μοναδική γυναίκα από τη Ρόδο που έκανε τα χαρτιά της για την υπηρεσία. Μετά την εκπαίδευσή της υπηρέτησε για ένα χρόνο στη Λευκάδα και από τότε είναι τοποθετημένη στην ΠΥ Ρόδου.
Θυμάται πριν από 4-5 χρόνια την ανατροπή βυτιοφόρου με βουτάνιο μέσα στη «Ροδογκάζ», ένα συμβάν που σημειώθηκε μετά από το τραγικό συμβάν στην Αθήνα όπου κάηκαν πυροσβέστες!«Μερικές φορές φεύγεις από εδώ και δεν ξέρεις αν θα γυρίσεις…» λέει. Στις μεγάλες φωτιές στη Ρόδο το 2008 ήταν με άδεια κυήσεως ωστόσο πήγε στην κατάσβεση όταν οι φλόγες είχαν μπει στα Λάερμα το χωριό της.
Στην ερώτηση πως την αντιμετωπίζουν οι άντρες συνάδελφοι απαντά ότι καμία διάκριση δεν υπάρχει στην υπηρεσιακή αντιμετώπιση και συνεχίζει «Ο κίνδυνος μας ενώνει. Όταν το πλήρωμα αποτελείται από 3 άτομα για την κατάσβεση ενός φλεγόμενου χώρου ο ένας στηρίζει τον άλλο κι ο καθένας τον εαυτό του».
Η Τσαμπίκα Ατσικνούδα είναι Ροδίτισσα και στην Πυροσβεστική εισήχθη με τη δεύτερη σειρά μάχιμων γυναικών, το 1998. Η δεύτερη αυτή προκήρυξη αφορούσε την εισαγωγή 200 γυναικών από όλη την Ελλάδα. Οι τρείς θέσεις ήταν για Ρόδο, έγιναν εκατό αιτήσεις για την περιοχή εκ των οποίων οι 20 από Ροδίτισσες και εισήχθη μεταξύ των τριών για να εκπαιδευτεί στη συνέχεια στη σχολή.
Στη διάρκεια των χρόνων που πέρασαν όπως και οι άλλες πυροσβέστριες υπηρετεί στις βάρδιες και τα γραφεία. Δεν είναι λίγα τα συμβάντα στα οποία εντοπίζει όλα αυτά τα χρόνια. Πέρα απ΄ τις φωτιές μία εικόνα που έχει χαραχτεί στη μνήμη της, από το ξεκίνημά της κιόλας, είναι αυτή του μοτοσικλετιστή που είχε χάσει τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα.Κατά τη μεταφορά του με το ΕΚΑΒ τον είδε να έχει απανθρακωθεί σε στάση μοτοσικλετιστή γεγονός που τη συγκλόνισε τότε. Θυμάται επίσης την κλήση για την αντιμετώπιση ενός φιδιού που μπήκε σε σπίτι στην οδό Μιχαήλ Πετρίδη! Το φίδι που είχε μπει από διπλανό χωράφι «κοκαλώθηκε» με πυροσβεστήρα. Είναι μητέρα δύο μικρών κοριτσιών ηλικίας πέντε και δύο ετών.
Ο αντιπυραγός Γιάννης Γαϊτανίδης μιλάει για τις γυναίκες της ΠΥ Ρόδου:
«Έχουν υπάρξει γυναίκες πυροσβέστριες καλύτερες από άντρες. Από εμάς αντιμετωπίζονται ισότιμα. Οι τρείς παρούσες είναι πραγματικά ισάξιες. Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό. Πρόσφατα στον καταυλισμό των τσιγγάνων καιγόταν μια παράγκα.Στο πλήρωμα που αποτελείτο από πέντε συναδέλφους η μία ήταν η Μαρία που ριχνόταν στη μάχη της κατάσβεσης χωρίς να καταλαβαίνει κανείς το φύλο της! Η δική μας δουλειά χρειάζεται τσαγανό. Και ένταση θα υπάρξει και φωνές και τα εργαλεία είναι βαριά- η μάνικα χρειάζεται δύναμη- και το νερό θα σε βρέξει.
Αν δείτε πώς διαχειρίζονται την κατάσταση οι γυναίκες της υπηρεσίας την ώρα του συμβάντος δεν θα καταλάβετε ότι η φιγούρα με τη στολή και το κράνος κρύβει γυναικεία φύση. Αρχικά η τάση από τους άνδρες συναδέλφους ήταν να τις αφήνουν λίγο πίσω για να τις προστατεύσουν. Σήμερα έχουν καταξιωθεί και αντιμετωπίζονται ισάξια».
Πηγη:rodiaki.gr
