Ο Αγώνας για την ισοτιμία και την ικανοποίηση των αναγκών της σύγχρονης γυναίκας – μητέρας πυροσβέστριας συνεχίζεται.
Ξεκινώντας από τις 8 του Μάρτη 1857 που οι εργάτριες στις κλωστοϋφαντουργίες της Νέας Υόρκης διαδήλωναν για καλύτερες συνθήκες εργασίες, το γυναικείο κίνημα σε όλον τον κόσμο συνεχίζει να αγωνίζεται και να παλεύει για καταργηθούν οι κοινωνικές ανισότητες και οι αιτίες που οδηγούν στην διπλή εκμετάλλευση της γυναίκας στην δουλεία και στο σπίτι.
Στη χώρα μας τα πράγματα δεν ήταν και συνεχίζουν να μην είναι εύκολα για τις γυναίκες.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η πλήρης κατοχύρωση των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών ψηφίστηκε στις 28 Μαΐου του 1952 ενώ η αρχή της ισότητας των δυο φύλων καθιερώθηκε στο Σύνταγμα του 1975.
Ας δούμε όμως τι έχει συμβεί και συνεχίζει να συμβαίνει στον μικρόκοσμο του Πυροσβεστικού Σώματος.
Η πρόσληψη των πρώτων γυναικών στο Πυροσβεστικό Σώμα πραγματοποιήθηκε το 1996 -21 χρόνια μετά την αναγνώριση της ισότητας των δυο φύλων – και μάλιστα με ποσόστωση 10% επί των προκηρυχθέντων θέσεων εργασίας.
Σήμερα η ποσόστωση έχει μεν καταργηθεί αλλά τα κριτήρια πρόσληψης (σωματικά προσόντα και αθλητικές επιδόσεις δυσανάλογες της γυναικείας σωματικής διάπλασης ) δημιουργούν αυτόματα ανισότητα στις ευκαιρίες των γυναικών υποψηφίων.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια ημέρες άδειας σε τυχόν επαπειλούμενη κύηση αφαιρούνταν από την άδεια ανατροφής τέκνου στερώντας από τις μητέρες υπαλλήλους άδειες που από τον νόμο δικαιούνταν.
Οι άνδρες συνάδελφοι, τελευταίοι όλων των άλλων δημοσίων υπαλλήλων δικαιούνται την άδεια ανατροφής τέκνων σε περίπτωση που δεν κάνουν χρήση οι σύζυγοί τους, η οποία όμως διακόπτεται κατά την αντιπυρική περίοδο λες και τότε διακόπτονται και οι οικογενειακές ανάγκες. Να σημειωθεί ότι το ίδιο ισχύει και για τις μητέρες εκτός αν θηλάζουν!!!!Υπάρχουν ακόμα πολλά ζητήματα άλυτα που οι μητέρες πυροσβέστριες βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους όπως η ανυπαρξία παιδικών σταθμών και κατασκηνώσεων για τη φύλαξη και φιλοξενία των παιδιών τους. Το πρόβλημα αυτό γίνεται ακόμη εντονότερο αν αναλογιστεί κανείς ότι λόγω της μεγάλης έλλειψης προσωπικού στο Π.Σ. όταν η μητέρα πυροσβέστρια έχει εμπλακεί σε συμβάν που είναι σε εξέλιξη είναι υποχρεωμένη να εργαστεί πέραν του ωραρίου της και πολλές φορές σε ανύποπτο χρόνο μπορεί να κληθεί σε επιφυλακή για την αντιμετώπιση εκτάκτων γεγονότων.
Ο άδικος και αναχρονιστικός κανονισμός μεταθέσεων αποτελεί τροχοπέδη τόσο στον οικογενειακό προγραμματισμό όσο και στην οικογενειακή ισορροπία καθώς μητέρες ανήλικων τέκνων μετατίθενται εκτός τόπου συμφερόντων χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν τυχόν ιδιαιτερότητες και ανάγκες.
Γυναίκες πυροσβέστες έχουν τύχει άνισης μεταχείρισης από προϊστάμενους και συναδέλφους μόνο και μόνο γιατί είναι γυναίκες και υπήρξε προσπάθεια να χαρακτηριστούν «ανίκανες» για κάποιες αρμοδιότητες.
Οι πυροσβέστριες όμως αντιστάθηκαν και συνεχίζουν να αντιστέκονται σε τέτοιου είδους συμπεριφορές, αποδεικνύοντας την αξία τους με τη δουλεία τους, τη συνέπειά τους, τον σεβασμό προς τον συνάδελφο και με την προσφορά τους στον συνάνθρωπο και στην κοινωνία τιμώντας το πυροσβεστικό επάγγελμα.
Τα προβλήματα είναι πολλά.
Μένουν πολλά να γίνουν ακόμα.
Τιμούμε τις γυναίκες που ξεκίνησαν τον αγώνα για μια κοινωνία ισότιμη για άντρες και γυναίκες,
Τις τιμούμε κι εμείς οι πυροσβέστριες συνεχίζοντας να παλεύουμε για την αναγνώριση της προσφοράς της γυναίκας εργαζόμενης, της μητέρας, της νοικοκυράς, της συζύγου και όλα όσα σημαίνουν να είμαστε ΓΥΝΑΙΚΕΣ!
Μία πυροσβέστρια
Πηγη:alt.gr
