Συγκλονίζει πυροσβέστης: «Παίζουμε τη ζωή μας κορώνα – γράμματα για 650 ευρώ!»

Οι πυροσβέστες έδωσαν μια μεγάλη μάχη με την πύρινη λαίλαπα τις τελευταίες μέρες και συνεχίζουν να δίνουν.

Ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Σωματείου Συμβασιούχων Πυροσβεστών, Αλέξανδρος Καραδέλης, σε συνέντευξη του στο SDNA αναφέρεται στην μάχη που έδωσε και ο ίδιος αλλά και η ομάδα του.

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν, το κράτος που δεν στέκεται στο πλευρό των εποχικών πυροσβεστών και μία αποκάλυψη, που θα σηκώσει  πολλή σκόνη.

Πόσο δύσκολο ήταν αυτό που ζήσατε αυτές τις μέρες;

«Η αλήθεια είναι πως όλοι οι συνάδελφοι φτάσαμε στα όρια μας. Βιώσαμε πρωτοφανείς κλιματικές συνθήκες με αποτέλεσμα τις ανυπολόγιστες καταστροφές στο περιβάλλον και στις περιουσίες των συνανθρώπων μας. Το προσωπικό είναι ταλαιπωρημένο, ταξιδεύει από φωτιά σε φωτιά, χωρίς ξεκούραση, διψασμένοι, άυπνοι, καταπονημένοι, αλλά παρόντες, παρά τις αντίξοες συνθήκες.

Οι θερμοκρασίες στην πυρκαγιά της Βαρυμπόμπης ήταν ασύλληπτα υψηλές, ρίχναμε νερό, το οποίο εξατμιζόταν πριν φτάσει στην φωτιά. Περιμέναμε αγωνιωδώς το πότε θα ρίξουν τα εναέρια μέσα. Βέβαια, επειδή οι θερμοκρασίες ήταν πάρα πολύ υψηλές, δεν κατάφεραν να αποδώσουν όσο θα περιμέναμε. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά πιστεύαμε ότι θα θέσουμε τη φωτιά σχετικά γρήγορα υπό έλεγχο. Η πραγματικότητα όμως μας ξάφνιασε, ενώ από ένα σημείο και έπειτα άρχισε να γίνεται ανεξέλεγκτη, παρά τα χαμηλά μποφόρ.

Το κακό της υπόθεσης είναι ότι η φωτιά στην Βαρυμπόμπη έπιασε σχεδόν ταυτόχρονα με την φωτιά στην Εύβοια. Οπότε υπήρχε τεράστιο πρόβλημα, καθώς έπρεπε να διαμοιραστούν οι δυνάμεις. Αν στέλναμε μεγάλες δυνάμεις στην Εύβοια, θα αφήναμε ακάλυπτη την Αθήνα και το αντίστροφο. Σκέψου ότι κατέβηκαν δυνάμεις απ΄ όλη την Ελλάδα στην Βαρυμπόμπη και πάλι δεν είχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα».

Πώς το έζησες εσύ;

«Ήταν μια πύρινη κόλαση. Πρώτα απ΄ όλα δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε την φωτιά. Παρότι είχε μόλις δύο μποφόρ, οι υψηλές θερμοκρασίες δημιουργούσαν στροβιλισμούς στον αέρα, με αποτέλεσμα η ταχύτητα του αέρα να αυξάνεται πολύ. Παράλληλα, είχαμε πάρα πολύ λίγους πυροσβέστες ενώ περιμέναμε να ρίξουν και τα εναέρια μέσα, προκειμένου να ηρεμήσει η φωτιά και να προσπαθήσουμε να πλησιάσουμε. Ξέρετε, μία φωτιά δεν σβήνει πότε ολοσχερώς μόνο με τα εναέρια μέσα. Αν δεν πατήσει μέσα η “μπότα” του Πυροσβέστη, αν δεν μπούνε τα πεζοπόρα τμήματα της ΕΜΑΚ, τα οποία αποτελούνται κυρίως από Εποχικούς Πυροσβέστες, ώστε να “σκάψουνε” τη φωτιά, αυτή θα θεωρείται πάντα ενεργή.

Τα μέτωπα ήταν πάρα πολλά, ενώ ακόμα και αν σβήσει μία φωτιά εμείς τι θεωρούμε ενεργή και πρέπει να συνεχίσουμε να την φυλάμε. Υπάρχει μια συγκεκριμένη διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί ώστε να θεωρηθεί ότι η φωτιά έχει τεθεί υπό έλεγχο και να δοθεί πλήρη κατάσβεση. Κάθε φορά λοιπόν που ελέγχαμε ένα μέτωπο, δημιουργούταν ένα νέο.  Επίσης πρέπει να πούμε κάτι που ο κόσμος δεν ξέρει. Υπάρχει ενδεχόμενο να φαίνεται ότι σε ένα σημείο την έχεις αντιμετωπίσει την φωτιά, αλλά να καίγονται ρίζες κάτω από τη γη και να σου ξεπεταχτεί κάπου αλλού, που μπορεί να είναι 6-7 χιλιόμετρα μακριά».

Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν 7-8 εστίες σε περιοχές ξαφνικά. Με την εμπειρία που έχεις το θεωρείς εντελώς τυχαίο;

«Η αλήθεια πως κάτι τέτοιο δεν θυμάμαι να έχει συμβεί ποτέ ξανά. Στην Βαρυμπόμπη σε μια χρονική στιγμή ξέσπασαν 50 εστίες! Σίγουρα εμπλέκονται και εμπρηστές καθώς είχαμε και συλλήψεις. Δεν φταίει όμως μόνο αυτό. Έναν εμπρηστή μάλιστα τον έπιασε άνθρωπος που βρισκόταν στην ομάδα μου. Ο συγκεκριμένος ανέβηκε στο βουνό και παρίστανε τον εθελοντή.. Αυτό είναι κάτι που δυστυχώς μπορεί να συμβεί. Μπορεί κάποιος δηλαδή να παριστάνει τον εθελοντή, ώστε να του επιτραπεί η είσοδος στην φλεγόμενη περιοχή και έπειτα μπορεί να κάνει ότι θέλει, γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή. Φυσικά, κλήθηκε η αστυνομία όπου και τον συνέλαβε.

Οι πυροσβέστες γενικότερα δεν είναι πολλοί στην χώρα μας και αμείβονται με ένα πενιχρό εισόδημα. Εσείς ειδικά που είστε εποχικοί πυροσβέστες. Τι σας δίνει δύναμη να συνεχίσετε;

«Παίζουμε τη ζωή μας κορώνα – γράμματα για πολύ λίγα χρήματα. Ένας εποχικός πυροσβέστης μπορεί να μην παίρνει ούτε 650 ευρώ! Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό που μας κρατάει είναι αυτό που νιώθουμε από τον από πολίτη. Αγαπάμε την πατρίδα μας και παραμένουμε ρομαντικοί.

Ο σεβασμός που μας δείχνει ο κόσμος είναι η κινητήριος δύναμη για να συνεχίσουμε το έργο μας».

Νιώθεις όμως ότι είσαι αδικημένος; Νιώθεις ότι η Πολιτεία δεν σου δείχνει την πρέπουσα σημασία και αναγνώριση;

«Προφανώς, όταν είσαι σε ένα επάγγελμα που έχει θρηνήσει ουκ ολίγα θύματα, που κάθε χρόνο μετράει εκατοντάδες τραυματίες και όπου σύμφωνα με έρευνες ο μέσος πυροσβέστης μειώνει τον κύκλο της ζωής του κατά πέντε χρόνια (συχνές αιτίες θανάτου εν ώρα εργασίας: στεφανιαία νόσο, καρδιακή προσβολή, ασφυξία, εγκαύματα γ’ βαθμού, ηλεκτροπληξία, κτλ), και δεν μας αναγνωρίζουν το επάγγελμα ως επικίνδυνο και ανθυγιεινό, τότε σίγουρα αισθάνεσαι αδικημένος. Δεν γίνεται να βρίσκεται σε αυτή την κατηγορία για παράδειγμα ένας που οδηγεί φορτηγό, ο ψήστης, ο λαντζιέρης και όχι ο Πυροσβέστης.. Είναι αδιανόητο. Το επικίνδυνο και ανθυγιεινό θα μπορούσε να μας δοθεί έστω και τιμητικά, χωρίς κάποια χρηματική αποζημίωση.

Πόσο σημαντικό ήταν για σας που βλέπατε ότι υπήρχαν τόσοι εθελοντές γύρω σας;

«Η αλήθεια είναι ότι τη στιγμή που σβήναμε τις φωτιές έπεσαν πάνω μας τόσο εθελοντές όσο και αρκετοί επιχειρηματίες. Ήθελαν να είναι δίπλα μας πολλοί άνθρωποι αλλά δεν υπήρχαν τα κατάλληλα μέσα. Θα σου εξηγήσω τι εννοώ. Έρχεται ο πολίτης να σε βοηθήσει, πόσο να σε βοηθήσει όμως; Άμα δεν έχεις τον κατάλληλο εξοπλισμό ή ακόμα και τα οχήματα που χρειάζεσαι σαν σώμα δεν μπορείς να δράσεις σωστά.. Δεν υπήρχαν αρκετές ειδικές μάσκες, ώστε να μπορέσει ο κάθε εθελοντής να βοηθήσει όσο θα ήθελε. Είναι επικίνδυνο. Αν πας να σβήσεις ακόμα και ένα κάδο απορριμμάτων χωρίς μάσκα, αυτά που θα εισπνεύσεις μπορεί σε βάθος χρόνο να σου βγάλει πολλά προβλήματα».

Το προσωπικό που έχει η Πυροσβεστική πιστεύεις ότι επαρκεί για της ανάγκες που έχει η χώρα;

«Οι Έλληνες πυροσβέστες είναι ελάχιστοι (περίπου 13.000), ενώ κάθε χρόνο η Πυροσβεστική αναλαμβάνει νέες αρμοδιότητες και νέες αποστολές, χωρίς να προσλαμβάνει μόνιμο προσωπικό. Οι τελευταίες σημαντικές προσλήψεις έγιναν το 2012. Από τότε έχουμε σχεδόν μονο συνταξιοδοτήσεις.

Υπάρχει συνεπώς τεράστια έλλειψη προσωπικού, οι δείκτες επικινδυνότητας είναι κολλημένοι εδώ και μέρες στο 4, ενώ το Πυροσβεστικό Σώμα ένεκα και της κλιματικής αλλαγής, έχει πάψει πλέον να έχει εποχικές ανάγκες. Αυτό το έχει επισημάνει και ο Υφυπουργός μας κ. Νίκος Χαρδαλιά σε πρόσφατες δηλώσεις. Οι φωτιές φέρνουν πλημμύρες και φωτιές πλέον έχουμε καθ’ όλη την διάρκεια του έτους. Το ίδιο συμβαίνει και με τα τροχαία, τους απεγκλωβισμούς και τις διασώσεις ανθρώπων & ζώων.

Συνεπώς υπάρχει ανάγκη για άμεση ενίσχυση του Πυροσβεστικού Σώματος με προσωπικό που θα εργάζεται 12 μήνες το χρόνο».

Εσύ είσαι εποχικός πυροσβέστης και για σας τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα σωστά;

«Ναι αυτό είναι σίγουρο. Οι εποχικοί πυροσβέστες είναι 2.500 στην Ελλάδα. Υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα που δεν το γνωρίζει ο κόσμος. Το ξέρεις ότι εμείς δεν μπορούμε να επέμβουμε όσα θα θέλαμε και οσο μας χρειάζεται η πατρίδα; Δεν εργαζόμαστε με βάρδιες αλλά με ώρες. Κάθε χρόνο για εμάς ορίζεται ένας συγκεκριμένος αριθμός ωρών, υπερωριών και εκτός έδρας, μέσω διαταγής που βγαίνει από το Αρχηγείο. Διανύουμε ήδη τα μέσα της αντιπυρικής περιόδου, ενώ οι ώρες καθώς και τα εκτός έδρας των Εποχικών Πυροσβεστών έχουν σχεδόν εξαντληθεί, με αποτέλεσμα πολύ σημαντικός αριθμός πυροσβεστών να μένει παροπλισμένος, την ίδια στιγμή που καλούνται φίλιες δυνάμεις από το εξωτερικό προς ενίσχυση. Δεν μπορούμε να συνδράμουμε ούτε εθελοντικά καθώς εάν τραυματιστούμε, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μας. Δεν μας δέχονται τα στρατιωτικά νοσοκομεία ενώ κινδυνεύουμε μέχρι να βρεθούμε και άνεργοι καθώς το ατύχημα θα θεωρηθεί πως έγινε εκτός υπηρεσίας.

Η μόνη λύση πάνω σ’ αυτό  είναι η πεπατημένη και πετυχημένη οδός που δεν είναι άλλη από την άμεση αξιοποίηση του συνόλου των εποχικών πυροσβεστών, όπως συμβαίνει κάθε φορά που υπάρχουν αυξημένες ανάγκες στο Πυροσβεστικό Σώμα ως ΠΠΥ με τον υπάρχων Ν.3938. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να επιχειρούμε 12 μήνες το χρόνο, χωρίς ρήτρες ωρών και θα μπορούμε να επεμβαίνουμε κάθε φορά η χώρα μας χρειάζεται.

Τι θα ήθελες να πεις στον κόσμο που πέρασαν δύσκολες στιγμές;

«Δικαιολογημένος ο θυμός των κατοίκων, τους οποίους δυσκολευόμαστε αρκετά να τους απομακρύνουμε από τις επικίνδυνες περιοχές. Ξέρετε, όταν καίγεται το σπίτι σου και μαζί με αυτό και τα όνειρα μιας ζωής, είναι σχεδόν αδύνατον να ακούσεις τις οδηγίες του πυροσβέστη. Είναι τέτοια η φύση της εργασίας που μας υποχρεώνει να λαμβάνουμε άμεσα πολύ σοβαρές αποφάσεις με ενδεχόμενες συνέπειες, τόσο για εμάς τους ίδιους και τους συναδέλφους μας, όσο και για το κοινωνικό σύνολο το οποίο καλούμαστε να προστατεύσουμε υπό συνθήκες υψηλής πίεσης. Είναι δύσκολες οι στιγμές».