Αεροπυροσβεστκή ιστορία Νο 10
Πριν ξεκινήσω την επόμενη ιστορία μου θα ήθελα να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα, διότι δέχομαι πολλά μνήματα με αρκετές ερωτήσεις.
1. Δεν πετάω πλέον με τα Έριξον, έχω σταματήσει εδώ και 2 χρόνια.
2. Οι αεροπυροσβεστικές ιστορίες μου προέρχονται από τις αποστολές μου και είναι 100% πραγματικές χωρίς σάλτσες ή υπερβολές.
3. Οι αεοπυροσβεστικές μου ιστορίες έχουν σκοπό να δώσουν στον αναγνώστη μία γεύση από πρώτο χέρι για το πως είναι να πετάς με ένα από τα μεγαλύτερα ελικόπτερο του Δυτικού κόσμου και να σβήνεις φωτιές.
4. Οι διάλογοι εντός του ελικοπτέρου είναι πάντα στα Αγγλικά αλλά αναγκαστικά τους μεταφέρω στα Ελληνικά για να είναι το κείμενο ευκολότερο για όλους. Δυστυχώς στις περισσότερες των περιπτώσεων οι μεταφράσεις δεν μπορούν να αποδοθούν σωστά η με το ύφος που λέχθηκαν εκείνη την στιγμή.
5. Χαίρομαι που για κάποιους αποτελούν έμπνευση και αυτό με τιμά απίστευτα.
6. Η ιστορία είναι μεγάλη και δεν είμαι ο Καβάφης…!!!
Καλοκαίρι του 2016, Σάββατο μεσημέρι και απογειωνόμαστε από Ελευσίνα για πυρκαγιά στο Πόρτο Καρράς στην Χαλκιδική. Είναι η πρώτη μου πραγματική αποστολή και το άγχος μου έχει φτάσει στο κατακόρυφο…μετά από μία ώρα και κάτι είμαστε μπροστά από το ξενοδοχείο το οποίο κυριολεκτικά καίγεται ο περίγυρός του. Κάνουμε μερικές ρίψεις και μετά στην Θεσσαλονίκη στο αεροδρόμιο για ανεφοδιασμό.
Με το που κατεβαίνουμε προσπαθώ να θυμηθώ τα πάντα κατά την εκπαίδευσή μου και να δω αν τα έχω κάνει σωστά ή αν έχω ξεχάσει κάτι από τις διαδικασίες. Για καλή μου τύχη όμως στα χειριστήρια εκείνη την μέρα είναι ο Ντόν (γερόλυκος με πάνω 16.000 ώρες) ο οποίος θα έμελλε να είναι ο αεροπορικός μου “πατέρας” και συγκυβερνήτης ο Τζέφ με αμέτρητες ώρες (αρκετές από αυτές από τους 2 πολέμους στον Κόλπο).
Οι συμβουλές τους αλλά και ο τρόπος αντιμετώπισης τους μέσα και έξω από το πιλοτήριο είναι υποδειγματικός. Αυτή η αποστολή αλλά και η επόμενη την Κυριακή θα έμελλε να μας δέσει τόσο πολύ και τόσο έντονα που μελλοντικά όταν πετούσαμε μαζί το ελικόπτερο πετούσε στο 110% του.
Κανένας μας δεν ήταν έτοιμος για το τι θα ακολουθούσε την επόμενη μέρα, και τι αντίκτυπο θα είχε σε εμένα προσωπικά για τα επόμενα χρόνια της ζωής μου.
Η κατάσβεση εκεί στον Βορά πήγε αρκετά καλά και μετά από 2 ακόμα κύκλους (2 Χ 2,5 ώρες πτήσης δηλαδή) η φωτιά είχε απλά τελειώσει. Οι εμπειρίες είναι τόσες που το βράδυ προσπαθώ να της χωνέψω αλλά μάταια. Το κορμί μου είχε δεχθεί καινούργιες εμπειρίες (λόγο έντονης πτήσης) και τα μάτια μου είχαν δει πράγματα που δεν βλέπει εύκολα ο μέσος άνθρωπος. Και αυτά όπως αποδείχτηκε ήταν μόνο το ορεκτικό μπροστά σε αυτό που θα βιώναμε την επόμενη μέρα.
Νωρίς την άλλη μέρα με το πρώτο φως απογειωνόμαστε για να πάμε ξανά στο σημείο για διαβροχή ή τυχών μικρό εστίες που φυσικά και δεν υπήρχαν γιατί οι επίγειοι είχαν κάνει μία εξαιρετική δουλειά όλο το βράδυ. Επιστρέφουμε στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και εκεί τα παιδιά από το στρατιωτικό κομμάτι του αεροδρομίου μας φιλοξενούν προσωρινά. Μας έχουν παραγγείλει καφέδες και ναι, ήθελα ένα άτιμο καφέ σαν τρελός εκείνη την ώρα, αλλά το τηλέφωνο χτύπησε και η διαταγή ήταν να επιστρέψουμε άμεσα Αθήνα γιατί υπάρχει μεγάλη φωτιά στα Δερβενοχώρια.
Δεν ήξερα καν που είναι, αλλά θα μάθαινα για τα καλά και πλέον μετά από τόσα χρόνια και μόνο στο άκουσμα της λέξης ανατριχιάζω κυριολεκτικά….
Είναι Κυριακή πρωί και οι ζωές μερικών άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων θα ξεκινούσε νορμάλ σαν μία κανονική Κυριακή αλλά κατά το μεσημεράκι θα άλλαζε για πάντα. Αυτοί οι άνθρωποι θα βίωναν ένα μεγάλο γεγονός το οποίο θα τους γνώριζε μεταξύ τους και θα τους έδενε για μία ζωή. Κάποιοι άνθρωποι πάνε στην δουλειά τους, κάποιοι πάνε στην εκκλησία κάποιοι είναι σπίτι και ένα Καναντέρ ξεκινάει από το βόλο να έρθει και αυτό στην φωτιά στα Δερβενοχώρια.
Το ελικόπτερό μας φτάνει μετά από μία ώρα πάνω από την εστία και φυσικά μόλις την αντικρίζουμε καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι μία εύκολη φωτιά. Ο Ντόν λέει χαρακτηριστικά, αυτή θα μας πάρει μέρες παιδιά είναι μεγάλη..!!!
Τον συντονισμό των εναέριων τον κάνει η Φλόγα1 (ελικόπτερο BK της ΠΥ), και κάνει μία απίθανη δουλειά πραγματικά. Πάνω από την φωτιά είναι 3 Έριξον (Αφροδίτη Τατοΐου, Ελευσίνας και Ανδραβίδας), υπάρχουν σχεδόν όλα τα 215 και 415 Πρωτέας Ήφαιστος, υπάρχουν Σινούκ και σε κάποια στιγμή είδα σίγουρα και μερικές Καμήλες (Πεζετέλ) να κάνουν βολές επίσης.
Άρα μπορεί να καταλάβει κάποιος ότι επάνω από την φωτιά επιχειρούσαν πάνω από 15 εναέρια ταυτόχρονα, και ναι θα το ξανά πω εκείνη την ημέρα όποιος ήταν μέσα στο Φλόγα1 έκανε απίστευτη δουλειά.
Τα Έριξον παίρνουν νερό από ένα εγκαταλελειμμένο νταμάρι, το οποίο στο κέντρο του είχε μία μεγάλη γούρνα με νερό. Τα Καναντέρ έπαιρναν κυριολεκτικά μπροστά από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Όλα μαζί σχημάτιζαν μία τεράστια αλυσίδα από την μία άκρη έως την άλλη και ένα προς ένα έφτανε πάνω από την φωτιά και έριχνα το νερό τους αδιάκοπα επάνω στην φωτιά.
Μια καλοκουρδισμένη μηχανή που και μόνο στην θέα της σε έπιανε ρίγος. Τα πάντα λειτουργούσαν άψογα.
Όταν τα Καναντέρ έφευγαν για υδροληψία οι Αφροδίτες (τα Έριξον) έμπαιναν και αυτά με την σειρά τους για στοχευμένες βολές ακριβείας. Έχουμε κάνει την βολή μας και πάμε για νερό. Η Αφροδίτη Τατοΐου πάει για καύσιμα και μένουμε εμείς και Ανδραβίδα. Παίρνουμε σχεδόν ταυτόχρονα νερό και επιστρέφουμε για βολή αλλά η Φλόγα μας λέει να μείνουμε εκτός γιατί τα Καναντέρ έχουν πάρει γραμμή για βολές. Το ελικόπτερο μας πλέον αιωρείται στην άκρη περιμένοντας τα Καναντερ να ολοκληρώσουν και κοιτώντας από το παράθυρό μου θα δω ένα απίστευτο θέαμα.
Το πρώτο Καναντέρ είναι σχεδόν πάνω από την φωτιά και το τελευταίο στην σειρά είναι στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας και όλα μαζί έρχονται. Κοιτάξτε λέω στα παιδιά, αυτό είναι σίγουρα κάτι που δεν το βλέπεις κάθε μέρα και όλοι μαζί σχολιάσαμε το γεγονός.
Δεν περνάει ένα λεπτό και την σιωπή μας θα διακόψει ο ασύρματος γιατί έχει συμβεί το αδιανόητο. Ένα από τα Καναντέρ μπήκε για βολή και δεν βγήκε από την άλλη πλευρά….!!! Ο ασύρματος παίρνει κυριολεκτικά φωτιά. Τι συμβαίνει Άλκη με ρωτά ο Τζέφ καθώς αυτός πλέον είναι στα αριστερά (Κυβερνήτης) και ο Ντόν στα δεξιά. Παιδιά έχουμε ένα Καναντερ στο έδαφος μέσα στην φωτιά. Οδήγησέ μας εκεί Άλκη λέει ο Τζέφ, μιας και εγώ είχα την απόλυτη εικόνα εκείνη την στιγμή.
Δεν είναι ότι ευκολότερο να κάνεις κατάδειξη στόχου επάνω από μία τεράστια φωτιά ενώ είσαι δεμένος σε ένα κάθισμα ανάποδα μέσα από το ελικόπτερο, αλλά τα καταφέρνω και τα παιδιά μετά από μερικά δευτερόλεπτα βλέπουν το Καναντέρ στο έδαφος με την άτρακτό του σχεδόν άθικτη αλλά με τον αριστερό κινητήρα να έχει πάρει φωτιά.
Ο Τζέφ ευθυγραμμίζει το ελικόπτερο πάνω από το πεσμένο αεροπλάνο και αφήνει την πρώτη βολή (4,5 με 5 τόνους νερό) επάνω στον φλεγόμενο κινητήρα. Ο Ντόν μου βάζει τις φωνές αν μπορώ να διακρίνω κάποια κίνηση από τους ιπταμένους ή κάτι άλλο. Αρνητικόν φωνάζω και την ίδια στιγμή χτυπάει το τηλ από το κέντρο και με ρωτάνε τι συμβαίνει? Αναμείνατε τους λέω και το ελικόπτερο έχει κάνει μία κλειστή στροφή και τώρα αφήνει το υπόλοιπο φορτίο (3,5 με 4 τόνους νερό) επάνω στην άτρακτο. Από το κέντρο με ρωτάνε αν είδα τους ιπταμένους..!!! Γιατί είναι ακόμα μέσα ρωτάω..?? Δεν γνωρίζουμε μου λένε…. Κάντε κάτι σας παρακαλούμε…!!! Κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε στην δεδομένη στιγμή απαντάω. Η Αφροδίτη Ανδραβίδας είναι από πίσω μας και κάνει ακριβώς το ίδιο μοτίβο (2 βολές) και μετά την δεύτερη βολή ακούω ότι καλύτερο είχα ακούσει μέχρι εκείνη την στιγμή από τον συνάδελφο. Βλέπω τους ιπταμένους να βγαίνουν από το αεροπλάνο. Δείχνουν να είναι καλά….!!!
Μεταφέρω στους δικούς μου τα ευχάριστα νέα και τώρα υπάρχει μία ευχάριστη ατμόσφαιρα μέσα στο πιλοτήριο για το υπόλοιπο της πτήσης. Οι επίγειοι πυροσβέστες πέρασαν μέσα από τις φλόγες και προσέγγισαν τους 2 ιπταμένους και τους τράβηξαν μακριά από τον κίνδυνο.
Δεν κατάλαβα τι πραγματικά είχε γίνει παρά μόνο όταν προσγειωθήκαμε στην Ελευσίνα για καύσιμα μετά από μία περίπου ώρα και ήρθαν συνάδελφοι των παιδιών και μας έλεγαν ευχαριστούμε….
Πραγματικά δεν είχα καταλάβει τι σημασία είχαν για εκείνα τα δύο παιδιά αυτές οι δύο αρχικές βολές μας και πόσο κρίσιμα ήταν ακόμα και τα δευτερόλεπτα. Όλα αυτά θα τα καταλάβαινα πολύ αργότερα όταν θα τους γνώριζα από κοντά . Δύο υπέροχοι αεροπόροι. Δύο υπέροχοι άνθρωποι και οικογενειάρχες.
Να είσαστε πάντα καλά αδέρφια μου…..
Υ.Γ. Σας παραθέτω την φωτογραφία που τράβηξε ένας από τους χειριστές κατά την πρώτη μας βολή στο πεσμένο Κανατέρ.
Πηγή: Πλήρωμα Don McLeod, Jeff Brenhaug & Αλκιβιάδης Παρασκευόπουλος
