Αψήφησε τον τεράστιο κίνδυνο να καταπλακωθεί κάτω από τα συντρίμμια του κτιρίου που κατέρρευσε στην Τουρκία, για να σώσει δυο μικρά κορίτσια. Ο Ζεφυριώτης Δημήτρης Ρούπας είναι, κυριολεκτικά, ο ήρωας της διπλανής πόρτας και οι συμπολίτες του στο Ζεφύρι έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται υπερήφανοι.
Ο επιπυραγός Δημήτρης Ρούπας, προϊστάμενος της 1ης ΕΜΑΚ που εδρεύει στον Ασπρόπυργο και γέννημα – θρέμμα Ζεφυρίου, είναι επικεφαλής των 21 πυροσβεστών που μετέβη μαζί με 5 διασώστες του ΕΚΑΒ και τον πρόεδρο του ΟΑΣΠ Ευθύμιο Λέκκα στο Χατάι, προκειμένου να συνδράμουν στον απεγκλωβισμό ατόμων. Κατέγραφαν τα στίγματα και στη συνέχεια επιχειρούσαν στα συγκεκριμένα σημεία.
Οι Έλληνες διασώστες επιχείρησαν σε ένα από τα στίγματα που είχαν δοθεί. Αρχικά είχαν εντοπίσει την 8χρονη Φατμά, η οποία ήταν ζωντανή αλλά σοβαρά τραυματισμένη. Δυστυχώς εξέπνευσε κατά τη διάρκεια της επιχείρησης διάσωσης. Την ώρα που προσπαθούσαν να την ανασύρουν άκουσαν την 7χρονη αδερφή της.
Χρησιμοποιώντας ειδικά εργαλεία, προσπαθούσαν να απομακρύνουν κομμάτια από τσιμέντο και να ανοίξουν δίοδο ώστε να φθάσουν στο κοριτσάκι. Τα κατάφεραν και λίγο αργότερα ανέσυραν το μικρό κορίτσι, τραυματισμένο αλλά καλά στην υγεία του. Οι Έλληνες πυροσβέστες έκλαιγαν από τη χαρά τους, ενώ η εικόνα τους έκανε τον γύρο του κόσμου, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης. Πρωταγωνιστής της διάσωσης, της χαράς και των δακρύων ήταν ο Δημήτρης Ρούπας, ο οποίος μαζί με τον συνάδελφό του Κώστα Νίκα σέρνονταν μέσα στα συντρίμμια για να ανασύρουν το μικρό κορίτσι.
Ο έμπειρος επιπυραγός της ΕΜΑΚ
Για τον Δημήτρη Ρούπα, η Τουρκία δεν ήταν ασφαλώς η πρώτη αποστολή. Ο 47χρονος υποπυραγός μετρά 21 χρόνια στο Πυροσβεστικό Σώμα, τα 11 στην ΕΜΑΚ, από όπου έχει συμμετάσχει σε απεγκλωβισμό ατόμων στον μεγάλο σεισμό της Αλβανίας, έχει πάρει μέρος σε δεκάδες επιχειρήσεις διάσωσης και ήταν ανάμεσα στους πυροσβέστες που βοήθησαν εκατοντάδες κόσμου στην ασύλληπτη τραγωδία με την πυρκαγιά στο Μάτι.
Για την ιστορία, να σημειωθεί ότι ο Δημήτρης είχε ανασύρει την πρώτη ζωντανή, μια 45άχρονη γυναίκα, η οποία ήταν στο σπίτι της μαζί με το σύζυγό της, που δεν τα κατάφερε… «Είχε ακούσει ότι με λένε Δημήτρη και φώναζε το όνομά μου. Ήταν δυνατή, δεν παραπονέθηκε, όταν έφτασα κοντά της μέσα στο λαγούμι, ήταν τρομαγμένη. Το χέρι της το δεξί ήταν παγιδευμένο στην πλάκα και το αριστερό ανάμεσα σε πλάκα και το ψυγείο, ενώ το κεφάλι της απείχε δύο πόντους από την πλάκα. Σπάσαμε το μπετό με προσοχή για να μη χτυπήσει στο κεφάλι. Όταν τη βγάλαμε, ηρέμησε. Καθάρισα το πρόσωπό της με ένα κομμάτι ύφασμα που είχα μαζί μου. Περίεργο συναίσθημα. Πρέπει να φοβόμαστε για να σεβόμαστε τον κίνδυνο…» είχε αναφέρει.
