Το Firefighting ενόψει της Διεθνούς Ημέρας Εθελοντισμού 5 Δεκεμβρίου, συνομιλεί με 12 γυναίκες οι οποίες ξεχωρίζουν για το εθελοντικό τους έργο και μας υπενθυμίζουν την αξία της προσφοράς. Η Μαριάννα Πηλού μας αφηγείται τις δικές της ιστορίες από τα πεδία μάχης δίνοντας ηχηρά μηνύματα για την συμβολή των εθελοντών σε έκτακτες συνθήκες.
by Κωνσταντίνος Μασούρας // Photo Credits: Νεκτάριος Γεροστάθης – Νίκος Σίντος
Πόσα χρόνια ασχολείστε ενεργά με τον εθελοντισμό;
Ασχολούμαι 3 χρόνια στην Ομάδα Εθελοντών Δασοπυροσβεστών Διασωστών (Ο.Ε.Δ.Δ. – ομάδα Εκάλη), ως εθελόντρια δασοπυροσβέστης.
Πόσο εύκολο είναι για μια νέα γυναίκα να βρίσκεται στη πρώτη γραμμή;
Η δυσκολία έγκειται στην διαχείριση του χρόνου μου, όπου πρέπει να συνδυάσω, την εργασία μου, τις έφηβες θυγατέρες μου, κοινωνική ζωή, και τον εθελοντισμό με τις τακτές εκπαιδεύσεις και βάρδιες.
Ως προς το φύλο μου δεν αντιμετωπίζω διάκριση από την Ομάδα μου ή το Π.Σ..
Τι στερεότυπα αντιμετωπίζει ένας εθελοντής στις μέρες μας;
Φαντάζομαι οτι μιλάμε για θετικά στερεότυπα. Αυτά μας δίνουν δύναμη να συνεχίζουμε με πυγμή.
Αρνητικά στερεότυπα δεν γνωρίζω εάν υπάρχουν. Σε κάθε περίπτωση πράττω αυτό το οποίο πιστεύω οτι οφείλω να κάνω ως μονάδα μιας κοινωνίας χωρίς να ακούω τις κακοφωνίες γύρω μου.
Διηγηθείτε μας ένα συμβάν που θα σας συνοδεύει στην εθελοντική σας σταδιοδρομία
Θα σας μιλήσω για το δάσος της Δαδιάς, το 2022. Μόλις είχα κλείσει τον πρώτο κύκλο εκπαιδεύσεων. Μεταβήκαμε με αποστολή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εθελοντικών Οργανώσεων Δασοπροστασίας – Πυρόσβεσης.
Το πρώτο μου μεγάλο συμβάν. Πρώτη μου συνεργασία με άλλες ομάδες. Η προσπάθεια όλων μας τεράστια για να προστατέψουμε το εθνικό πάρκο, μοναδική κατοικία στην Ευρώπη για τα τρία από τα τέσσερα ευρωπαϊκά είδη γύπα, αλλά και άλλων αρπακτικών. Η προσπάθεια όλων μας για να προστατέψουμε την κληρονομιά των ανθρώπων του Σουφλίου και της Λευκίμμης που το δάσος της Δαδιάς, δεν ήταν μόνο ένα δάσος, ήταν η ζωή τους.
Την τελευταία ημέρα της αποστολής και λίγο πριν αναχωρήσουμε για την Αθήνα, επισκεφθήκαμε το Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς – Λευκίμμης-Σουφλίου. Τη στιγμή εκείνη πέταξαν πάνω μας 3-4 άτομα μαυρόγιπα, μια κίνηση τους πολύ σπάνια, αν σκεφτεί κανείς οτι οι επισκέπτες μπορεί να περιμένουν με κυάλια αρκετές ώρες ή και ημέρες για να τους δουν.
Η πιο έντονη όμως στιγμή ήταν όταν επιστρέφοντας στον χώρο όπου φιλοξενούμασταν την 1η ημέρα, μας περίμεναν δεκάδες μερίδες φαγητό, όλες έχοντας γραμμένα επάνω τους ευχαριστήρια λόγια από παιδιά και ενήλικες της περιοχής. «Είστε οι ήρωες μας», «Σας ευχαριστούμε», «Σας αγαπάμε πολύ», «Είστε η δύναμη μας», κ.α. Πολύ δυνατή συναισθηματικά εικόνα. Γιατί τι είναι τελικά ο εθελοντισμός; Το νοιάξημο, η αγκαλιά, για τον διπλανό μας, για το περιβάλλον μας.
