Το Firefighting ενόψει της Διεθνούς Ημέρας Εθελοντισμού 5 Δεκεμβρίου, συνομιλεί με 12 γυναίκες οι οποίες ξεχωρίζουν για το εθελοντικό τους έργο και μας υπενθυμίζουν την αξία της προσφοράς. Η Ελευθερία Μπετιχαβά μας αφηγείται τις δικές της ιστορίες από τα πεδία μάχης δίνοντας ηχηρά μηνύματα για την συμβολή των εθελοντών σε έκτακτες συνθήκες.
by Κωνσταντίνος Μασούρας // Photo Credits: Νεκτάριος Γεροστάθης – Νίκος Σίντος
Πόσα χρόνια ασχολείστε ενεργά με τον εθελοντισμό;
Είναι ο 4ος χρόνος που ασχολούμαι ενεργά με τον εθελοντισμό.
Πόσο εύκολο είναι για μια νέα γυναίκα να βρίσκεται στη πρώτη γραμμή;
Το να είσαι γυναίκα στις μέρες μας σε αυτή την χώρα, είναι από μόνο του δύσκολο, πόσο μάλλον το να είσαι γυναίκα εθελόντρια πυροσβέστης. Προσωπικά αρκετές φορές έχω υποτιμηθεί για το γεγονός ότι είμαι γυναίκα και συνεπώς δεν είμαι αρκετά ικανή και δυνατή για να συμμετέχω στην πυρόσβεση. Σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα σαν αυτό, δυστυχώς τα στερεότυπα αυτά ίσως και να μην αλλάξουν ποτέ.
Τι στερεότυπα αντιμετωπίζει ένας εθελοντής στις μέρες μας;
Ένα από τα συνηθέστερα στερεότυπα που επικρατούν και ακούω συχνά είναι η αμφισβήτηση της εθελοντικής μας δράσης. Ερωτήσεις όπως “Δεν παίρνεις ούτε ένα ευρώ για αυτό που κάνεις;” ή “Έλα ρε,μεταξύ μας,πόσα παίρνεις;”,είναι η αντίδραση των περισσοτέρων στο άκουσμα πως είμαι εθελόντρια. Δυστυχώς για κάποιους η ανιδιοτέλεια και η κοινωνική προσφορά είναι λέξεις άγνωστες.
Διηγηθείτε μας ένα συμβάν που θα σας συνοδεύει στην εθελοντική σας σταδιοδρομία
Κάθε συμβάν τις περισσότερες φορές έχει και την δική του ιστορία που το συνοδεύει. Αυτό όμως που εμένα προσωπικά, θα με σημαδεύει για όλη μου την ζωή είναι η απελπισία και η απόγνωση που αντίκρισα στα μάτια των κατοίκων της Θεσσαλίας έπειτα από την κακοκαιρία Daniel τον Σεπτέμβριο του 2023. Επισκεφτήκαμε την ευρύτερη περιοχή λίγες μέρες μετά την κακοκαιρία προκειμένου να βοηθήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο και το σφίξιμο στην καρδιά και στο στομάχι ήταν που σωματοποιήθηκαν βλέποντας τους ανθρώπους αυτούς και τους κόπους τους να επιπλέουν στα εναπομείναντα λιμνάζοντα νερά. Κάθε φορά που φέρνω στο μυαλό μου αυτό το συμβάν η εικόνα παιδικών παιχνιδιών μέσα σε λάσπες με στοιχειώνει πάντα.
