13 χρόνια μετά, η φρίκη της πύρινης λαίλαπας που σάρωσε απ’ άκρη σ’ άκρη την Ηλεία συνεχίζει να στοιχειώνει το μυαλό όλων. Το ποιος ευθύνεται ίσως να έχει πλέον μικρή σημασία.
Τέτοιες μέρες όμως, κάθε χρόνο, ο νους μας γυρνάει ξανά στο 2007, στη μαρτυρική Μάκιστο, την Αρτέμιδα, τη Ζαχάρω, τη Σαλμώνη, το Σαμικό, τη Βαρβάσαινα και φυσικά στο λίκνο του πολιτισμού, την Αρχαία Ολυμπία.
Στη σκέψη μας στριφογυρνούν οι σπαρακτικές φωνές από τους συγγενείς των νεκρών, στις δραματικές εκκλήσεις για βοήθεια, στα ζωντανά που έτρεχαν να ξεφύγουν από τον πύρινο εφιάλτη.
Ακόμα και δέκα χρόνια μετά οι πληγές παραμένουν ανοιχτές και δεν πρόκειται να κλείσουν ποτέ. Ο πόνος για τους συγγενείς των 44 νεκρών παραμένει ανείπωτος και όλοι ζητούν έστω και τώρα τη δικαίωση που θα απαλύνει τον πόνο τους.
Το χρονικό της καταστροφής
Ήταν 2:25 το μεσημέρι της Παρασκευής 24 Αυγούστου 2007. Η φονική πύρινη λαίλαπα αρχίζει το καταστροφικό της έργο και το ολοκληρώνει μέσα σε δέκα μέρες. Από τους 63 σε όλη την Ελλάδα οι 44 βρίσκουν τραγικό θάνατο στις πυρκαγιές της Ηλείας και οι 26 είναι μόνο από ένα χωριό. Ένα εκατομμύριο στρέμματα στάχτη και αποκαΐδια.
Η φωτιά εκδηλώθηκε τις μεσημεριανές ώρες της 24ης Αυγούστου, στη Ζαχάρω. Τα χωριά Γεράκι Αμαλιάδας, Κρέστενα, Γρύλλος, Ολυμπία, Καϊάφα, Νεοχώρι, Βρεστό, Καλλιθέα, Σαμικό, Πλατιάνα, Ζαχάρω, η Ανδρίτσαινα, η Κλινδία, το Μουζάκι, το Φανάρι , η Σαλμώνη, η Βαρβάσαινα, ο Πλάτανος, η Μάκιστος, η Αρτέμιδα και πλειάδα μικρότερων οικισμών παραδίνονται στη μανία της πυρκαγιάς.
Η πύρινες γλώσσες έφτασαν μέχρι τον χώρο της αρχαίας Ολυμπίας, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τον αρχαιολογικό θησαυρό της περιοχής. Η φωτιά κατέκαψε το περιβάλλον δάσος και απετράπη μόνο όταν συγκεντρώθηκε στον χώρο μεγάλη πυροσβεστική δύναμη. Η επέμβαση της πυροσβεστικής δεν πρόλαβε να αποτρέψει όμως καταστροφές στον Κρόνιο Λόφο, ο οποίος κάηκε σχεδόν ολοσχερώς.
Η μεγαλύτερη καταστροφή όμως αφορούσε το κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Μέχρι την 26η Αυγούστου είχαν καταγραφεί 44 θάνατοι εκ των οποίων 26 στο ίδιο χωριό στην Αρτέμιδα.
