Το σήμα στη στολή του επισμηναγού της «113 Πτέρυγα Μάχης» της Πολεμικής Αεροπορίας γράφει: «1500 ώρες πτήσεις». Άραγε, ύστερα από τόσες ώρες πτήσης με πυροσβεστικά αεροσκάφη θεωρεί πως έχει μάθει πια όλα όσα ήταν να μάθει; «Έχει μια ιδιαιτερότητα η δουλειά μας, κάθε κύμα, κάθε νερό είναι διαφορετικό», απαντά με μια σύντομη αλλά γεμάτη νόημα φράση…
Λίγο προτού το θερμόμετρο χτυπήσει «κόκκινο» κι αρχίσει να «μυρίζει» καλοκαίρι -περίοδος κατά την οποία καταγράφονται συνήθως οι περισσότερες πυρκαγιές- το ΑΠΕ/ΜΠΕ βρέθηκε στην 113 Π.Μ. και συνομίλησε με τους ανθρώπους πίσω από την «πρώτη γραμμή», τους τεχνικούς της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Ο επισμηναγός Νικόλαος Ευστρατίου, μηχανικός αεροσκαφών, μοίραρχος της Μοίρας Συντήρησης Αεροσκαφών Μ.Σ.Α στην 113 Π.Μ. εξηγεί πως απαιτείται σκληρή δουλειά για να είναι στον αέρα τα αεροσκάφη, μια δουλειά που ως βασικό κίνητρο έχει τον ίδιο τον άνθρωπο. «Πάντα έχουμε στο μυαλό μας πως ο πολίτης που σε κάποια στιγμή υποφέρει μπορεί να είναι ένας δικός μας άνθρωπος, ο πατέρας, η μητέρα μας, ο παππούς μας… αντιμετωπίζουμε λοιπόν τους πολίτες σαν να είναι δικοί μας άνθρωποι», τονίζει, ενώ στην ερώτηση τι θα έλεγε σ’ αυτούς που αγωνιούν τη δύσκολη ώρα της πυρκαγιάς περιμένοντας να δουν το Canadair να έρχεται, απαντά: «Θα τους έλεγα να κάνουν υπομονή. Και θα τους έλεγα πως πρέπει να ξέρουν πως κάνουμε το καλύτερο δυνατό ώστε να έχουμε τα αεροπλάνα μας εν ενεργεία».
Κάνοντας τη νύχτα …μέρα
Το καλοκαίρι, ο φόρτος εργασίας είναι τεράστιος. Νύχτα ή μέρα, όμως, «πέφτει» η περισσότερη δουλειά; «Δεν υπάρχουν απλώς “κάποιες ώρες” που πρέπει να δουλέψουμε νύχτα. Είναι δεδομένο πως πρέπει να δουλέψουμε νύχτα. Ειδικά το καλοκαίρι, όλες οι προγραμματισμένες επιθεωρήσεις, οι επιθεωρήσεις που γίνονται κάθε 50 και 100 ώρες στο αεροσκάφος, γίνονται τη νύχτα. Το καλοκαίρι μπορεί ενδεχομένως να χρειαστεί να φτάσεις μέχρι και 5- 6 ώρα το πρωί προκειμένου το αεροπλάνο να είναι έτοιμο, επιχειρησιακό την άλλη μέρα το πρωί, για να επιχειρήσει εφόσον αυτό απαιτηθεί.
Το καλοκαίρι δεν υπάρχει ούτε νύχτα, ούτε Σαββατοκύριακο, ούτε αργία. Είμαστε παρόντες για κάθε αποκατάσταση βλάβης 24/7 ώστε να είναι έτοιμο ένα αεροσκάφος επιχειρησιακά από το πρώτο φως της ημέρας μέχρι το τελευταίο», απαντά με σταθερή φωνή ο μοίραρχος της Μοίρας Συντήρησης Αεροσκαφών. Πίσω του απλώνεται ένα τεράστιο υπόστεγο, όπου μπορούν να συντηρούνται μέχρι και πέντε Canadair ταυτόχρονα!
Το ιπτάμενο αυτό δημιούργημα, που «μαζεύει» σε λίγα λεπτά εκατοντάδες λίτρα νερό και τα ρίχνει στο πύρινο μέτωπο, το κιτρινοκόκκινο Canadair δεν είναι ένα απλό μηχάνημα. Οι Έλληνες τεχνικοί, όμως, δηλώνουν πανέτοιμοι για κάθε πρόκληση. «Το έργο μας ξεκινά από την αποκατάσταση της πιο απλής βλάβης που μπορεί να μας τύχει μέχρι και τον επονομαζόμενο 2ο Βαθμό Συντήρησης, στον οποίο φτάνουμε να εργαζόμαστε εδώ στη Μ.Σ.Α.
Μια συντήρηση που γίνεται εδώ στη Μοίρα, κάθε χρόνο, και διαρκεί τρεις μήνες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδικής επιθεώρησης το αεροσκάφος “λύνεται” σχεδόν εξ ολοκλήρου. Συγκεκριμένα, εργαζόμαστε στο σύστημα νερού, το σύστημα προσγείωσης, ενώ κατεβαίνουν οι κινητήρες, οι έλικες και γίνεται μια πολύ καλή επιθεώρηση αλλά και αποκατάσταση βλαβών. Πρόκειται για ένα έργο που απαιτεί πάρα πολύ καλή, συντονισμένη εργασία από όλους, τόσο σε ό,τι αφορά τις εργασίες όσο και σε ό,τι αφορά την προμήθεια των κατάλληλων υλικών, των απαραίτητων ανταλλακτικών», εξηγεί ο πεπειραμένος μηχανικός αεροσκαφών.
Πόσο συχνά θα δουν το σπίτι τους μέσα στην αντιπυρική περίοδο; «Το καλοκαίρι ειδικά, οπότε και κάνουμε ανάπτυξη κλιμακίων από την 1η Ιουνίου μέχρι τέλος Οκτωβρίου, με τα μισά αεροπλάνα μας να πηγαίνουν στην Ελευσίνα, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μπορεί να μένουν ακόμη και 100 ημέρες εκεί. Είναι δύσκολο για τις οικογένειές τους που μένουν πίσω. Και αυτό δεν είναι κάτι που κάνουν μόνο μία ή δύο χρονιές, είναι κάτι που κάποιοι κάνουν ακόμη και 10 με 15 χρόνια συνεχόμενα. Είναι κάτι αρκετά ψυχοφθόρο», εξηγεί ο κ. Ευστρατίου.
Λίγα μέτρα παραπέρα, ο χαμογελαστός και υπερήφανος για τους ανθρώπους του, διοικητής της 113 Π.Μ, σμήναρχος ιπτάμενος (Ι) Γεώργιος Φόρτης, εξηγεί τι σημαίνει καλοκαίρι για τους ανθρώπους της Πολεμικής Αεροπορίας που υπηρετούν στις συγκεκριμένες Μοίρες.
Περιγράφει για ποιο λόγο η συνεργασία ιπταμένων και μηχανικών είναι πάντα άριστη. «Από την 1η Μαΐου μέχρι την 31η Οκτωβρίου, τα πληρώματα των Canadair CL-415, βρίσκονται σε μέγιστη ετοιμότητα των 20 λεπτών από το πρώτο μέχρι το τελευταίο φως. Αυτό σημαίνει πως εάν δοθεί οποιαδήποτε εντολή για απογείωση μέσα σε 20′ θα πρέπει να έχει απογειωθεί το αεροσκάφος και να κατευθύνεται προς την περιοχή της φωτιάς», τονίζει ο διοικητής.
Η βαλίτσα, το δεύτερο σπίτι, οι θαυμαστές ιπτάμενες μηχανές
Ο σμήναρχος (Ι) μεταφέρει και την εικόνα των αποστολών για το προσωπικό κατά τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου. «Η πρόκληση σε αυτή τη διαδικασία, πέρα από την αποστολή την ίδια, είναι ότι όλοι οι συμμετέχοντες πηγαίνουν στο αεροσκάφος με μια βαλίτσα. Κι αυτό επειδή δεν ξέρουν κατά τη διάρκεια της αποστολής πού θα πάνε. Το αεροσκάφος μπορεί να επιχειρήσει από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, κάτι που σημαίνει πως κατά τη διάρκεια της αποστολής μπορεί να πάει οπουδήποτε αλλά και να προσγειωθεί οπουδήποτε μέσα τον ελλαδικό χώρο αλλά και στο εξωτερικό», εξηγεί ο κ. Φόρτης.
«Αυτό είναι το δεύτερο σπίτι μας. Η Μονάδα είναι το δεύτερο σπίτι μας, το αγαπάμε αυτό που κάνουμε, το εκτιμάμε, το τιμάμε και προσπαθούμε να κάνουμε τη δουλειά μας όσο το δυνατόν καλύτερα», λέει ο διοικητής της 113 Π.Μ. μεταφέροντας μια εικόνα μάλλον ασυνήθιστη σε σύγκριση με έναν «κοινό» εργασιακό χώρο.
Όσο για τη σχέση των ανθρώπων αυτών με τις θαυμαστές μηχανές τους; Η εκτίμηση ξεκινά από την προσφορά τους. «Ο ρόλος των Canadair, η κοινωνική τους προσφορά, αυτό που προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο είναι κάτι σημαντικό. Προσπαθούμε να προασπίσουμε όχι μόνο τον φυσικό πλούτο της Ελλάδας αλλά και την περιουσία των Ελλήνων. Αυτό αποτελεί μια τεράστια παρακαταθήκη για εμάς, είναι ένα σημαντικό καθήκον που επιτελούμε στο ακέραιο, με τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα και ασφάλεια», σχολιάζει ο κ. Φόρτης.
Όταν μια αντιπυρική περίοδος είναι δύσκολη…
Το να κοιτάς από ψηλά την καταστροφή και να βλέπεις ανθρώπους που αγωνιούν δεν μπορεί να είναι μια απλή υπόθεση. «Αν και θα ακούγεται ίσως περίεργο, προσπαθούμε να βάζουμε τα συναισθήματα στην άκρη. Προσπαθούμε να κάνουμε τη δουλειά μας με το υψηλότερο δυνατό επίπεδο επαγγελματισμού γιατί ξέρουμε ότι είμαστε και εμείς κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, είμαστε το κομμάτι της που φορά στολή», απαντά ο διοικητής της 113 Π.Μ., που έχει την έδρα της δίπλα στον πολύβουο πολιτικό αερολιμένα τη Θεσσαλονίκης.
Όσο για αποστολές που, ενδεχομένως, δεν είναι εφικτές, σχολιάζει: «Ναι, θα υπάρχουν κάποιες τέτοιες στιγμές, οι οποίες όμως δεν οφείλονται σε εμάς αλλά σε εξωτερικούς παράγοντες. Η αιτία μπορεί να είναι οι καιρικές συνθήκες, κάτι άλλο που δεν θα μας επιτρέπει να αντιδράσουμε και να πάμε στο μέτωπο της φωτιάς. Στο 99% των περιπτώσεων, όμως, πηγαίνουμε στη φωτιά».
«Θα αλλάζατε με κάτι αυτό που κάνετε;»… «Όχι», απαντά δίχως περιστροφές ο σμήναρχος (Ι) και εξηγεί γιατί: «Το αγαπώ, το αγαπούμε όλοι εδώ πάρα πολύ αυτό που κάνουμε, σας το εγγυώμαι. Δίνουμε την ψυχή μας σε αυτό που κάνουμε».
Ο επισμηναγός Ευστρατίου, ο μοίραρχος της Μοίρας Συντήρησης Αεροσκαφών, σπεύδει, από την πλευρά του, να εξηγήσει πως όλα γίνονται με πυρήνα αυτό το ενδιαφέρον. «Το αγαπάμε, το πονάμε, το αεροπλάνο- και όχι μόνο. Είναι, ξέρετε, αυτό που θα κατασβέσει τις πυρκαγιές στην πατρίδα μας και είναι ένας λόγος παραπάνω για να το προσέχουμε. Αυτό που πάντα θέλουμε είναι ένα αεροπλάνο ασφαλές, σε επιχειρησιακή ετοιμότητα».
Κλείνοντας τη συζήτηση, οι τελευταίες του λέξεις «κρύβουν» πολύ πείσμα και αφοσίωση σε αφθονία: «Κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Να είναι σίγουροι όλοι πως εφόσον υπάρχει αεροπλάνο διαθέσιμο, δεν θα είναι τη στιγμή της φωτιάς στο έδαφος…», λέει χαρακτηριστικά.
Η ώρα περνάει και λίγο πριν από την αναχώρηση από την 113 Π.Μ. καταγράφουμε στον «σκληρό δίσκο» του εγκεφάλου τις τελευταίες εικόνες: ένα CL-415 που κάνει μερικά «touch and go» στον διάδρομο αφού είναι ημέρα εκπαίδευσης. Όπως και τα πλατιά χαμόγελα στην ευχή για «καλές προσγειώσεις»…
ΑΠΕ
