Καθημερινά οι Αστυνομικοί δειχνουν την επιχειρησιακή τους διάθεση να βρίσκονται δίπλα στον πολίτη όπου προκύπτει ανάγκη.
Τους Πυροσβέστες τους εχουμε δίπλα μας όλο το χρόνο, οταν το αυτοκίνητο πάρει φωτιά η το σπίτι μέσα στο χειμώνα από το ξεχασμένο μαγκαλι ή το τσιγάρο.
Το καλοκαίρι ωστόσο τους ακούμε με σειρήνες να τρέχουν στο δρόμο για να προλάβουν τη φωτιά. Βλέπουμε τους αεροπορους να πετάνε με αεροπλάνα που μεταφέρουν νερό για να σβήσουν φωτιές.
Άνθρωποι κάτω από στολές, ακολουθούν εντολές και τρέχουν εκεί που οι υπόλοιπο θέλουν να απομακρυνθούν και να φύγουν.
Όταν ο Πυροσβέστης σβήνουν τις φωτιες είναι ήρωας. Όταν ο Αστυνομικός χάνει τη ζωή του για να σώσει ένα πολιτη ειναι ήρωας.
Αν κάτι δεν πάει καλά, η φωτιά έχει νεκρούς και “πεισματάρηδες” με άρνηση να εγκαταλείψουν την εστία τους γιατί είναι η μόνη τους περιουσία, είναι αντιπαραγωγικό και αργόμισθοι, δημόσιοι υπάλληλοι και ό,τι ο καθένας επικαλείται εκείνη τη στιγμή.Δεν επιλέγει ο ήρωας το περιστατικό ούτε τον ηρωισμό. Τα δευτερόλεπτα που καλείται να κάνει μια απόφαση τον κάνουν ΗΡΩΑ, ανεξάρτητα αν τι αποτέλεσμα το δικαιώσει. Έχει υπερβεί τον εαυτό του, την ανθρώπινη φύση του, τις δυνάμεις του και – σε πολλές περιπτώσεις- τις εντολές του για να βοηθήσει έναν πολίτη σε μια κατάσταση οριακά εκτός ορίων διαχείρισης.Δεν ευχαριστείς κατά περίπτωση Πυροσβέστες και Αστυνομικούς. Ειναι οι ήρωες της καθημερινότητάς μας.”
πηγη:nantiareport.gr
