«Όσο θα κερδίζει έδαφος ο αυταρχισμός τόσο θα χάνουν εργασιακά δικαιώματα και ελευθερίες οι πυροσβέστες»ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗ
Το τελευταίο διάστημα ολοένα και πυκνώνουν τα περιστατικά πειθαρχικών διώξεων σε βάρος υπαλλήλων του Πυροσβεστικού Σώματος, συνδικαλιστών και μη, με αφορμή διαμαρτυρίες, δράσεις και παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση εργασιακών προβλημάτων.
Συνδικαλιστής ελέγχθηκε πειθαρχικά επειδή ανέδειξε τις ελλείψεις της διοικητικής μέριμνας σε μεγάλα συμβάντα, συνδικαλιστής τιμωρήθηκε με πρόστιμο για αντιπαράθεση που είχε στο χώρο του σωματείου του, πυροσβέστες ελέγχθηκαν πειθαρχικά επειδή ανέδειξαν τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης τους εντός της υπηρεσίας και στα συμβάντα και ο κατάλογος καλά κρατεί.
Έχει πάψει προ πολλού να πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, για «κακοπροαίρετες διοικήσεις» ή ό,τι άλλο παρεμφερές. Και στον πιο αδαή είναι πλέον προφανές ότι μέσω του αυταρχισμού επιχειρείται να επιβληθεί απαγόρευση σε κάθε κάθε είδους αντίδραση απέναντι στις αντεργατικές πολιτικές που εφαρμόζονται με όλο και μεγαλύτερη ένταση σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων των πυροσβεστών..
Παρά τα συγκινητικά λόγια της πολιτικής ηγεσίας για την προσφορά και τον ηρωισμό των πυροσβεστών, τα χτυπήματα στην πλάτη ορισμένων διοικήσεων και το φαινομενικά συναδελφικό προσωπείο της ηγεσίας, η πράξη δείχνει ακριβώς το αντίθετο.
Αντί για λύσεις στα σοβαρά, χρόνια και οξυμένα προβλήματα, μέσα από τις διατάξεις του Νόμου 4662/202O έκαναν την εργασιακή, την προσωπική και την οικογενειακή μας καθημερινότητα κόλαση. Ατέλειωτα ωράρια για υπαρκτά και ανύπαρκτα συμβάντα, διαρκές ξεσπίτωμα με μεταθέσεις, αποσπάσεις, μετακινήσεις.
Γι αυτό θέλουν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου και με κάθε ευκαιρία με την βοήθεια πρόθυμων ανώτερων και ανώτατων υπηρεσιακών στελεχών μοιράζουν απολογίες, στήνουν πειθαρχικές διώξεις σε βάρος αγωνιστών εκπροσώπων των εργαζομένων και αξιοποιούν ως συνομιλητές τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες μέσα από στημένες «δημιουργικές» συναντήσεις και μία «ωραία ατμόσφαιρα» με χαμόγελα και φωτογραφικά σέλφινγκ, για να δημιουργούν στα θύματα των αντεργατικών πολιτικών ψευδαισθήσεις για λύσεις που ποτέ δεν θά ρθουν!
Δεν μπορούμε να μιλάμε για τυχαία ή μεμονωμένα περιστατικά πια.
Το νομοθετικό αντιδραστικό καθεστώς που αξιοποιείται για να δικαιολογηθεί αυτός ο αυταρχισμός υπάρχει θεσμοθετημένο εδώ και δεκαετίες στον Εσωτερικό Κανονισμό Υπηρεσίας.
Τα τελευταία 20 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις όχι μόνο δεν έκαναν το παραμικρό για να εκσυγχρονίσουν σε πιο δημοκρατική κατεύθυνση τη νομοθεσία του ΠΣ, αλλά φρόντισαν να την κάνουν ακόμη πιο αυταρχική, με διάφορες παρεμβάσεις σε όλους τους νόμους «αναδιοργάνωσης» του Σώματος.
Αποκορύφωμα ο νέος ν. 4662/2020, ο οποίος διευρύνει ακόμα περισσότερο τα διαθέσιμα «εργαλεία» για την κατάπνιξη κάθε πιθανής διεκδίκησης των εργαζομένων του Πυροσβεστικού Σώματος εισάγοντας επιπλέον «παραπτώματα» και ποινές, με αποκορύφωμα την δυνατότητα εκδικητικής μετάθεσης ακόμη και για απλή εξύβριση!
Αποδεικνύεται περίτρανα πως όλες οι κυβερνήσεις, συγκροτημένα και μεθοδικά, φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο ελέγχου γύρω από τους υπαλλήλους του ΠΣ, μια σωστή θηλιά στο λαιμό της αξιοπρέπειάς τους, με διατάξεις οι οποίες παραβιάζουν κάθε έννοια του εργατικού δικαίου και που ενεργοποιούνται κατά το δοκούν.
Ακόμη και κυβερνήσεις ή φυσικές ηγεσίες που θέλησαν να δείξουν ένα πιο προοδευτικό προσωπείο, φιλικό προς τον πυροσβέστη, δεν ακούμπησαν όλο αυτό το αναχρονιστικό και αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο, ακριβώς για να το έχουν εύκαιρο κάθε φορά που κάποιος πυροσβέστης θα γίνει πιο «ενοχλητικός» απ’ ότι πρέπει…
Υπάρχει άραγε σήμερα, τώρα, έστω και ένας πυροσβέστης που να πιστεύει ότι αυτό το αυταρχικό πλαίσιο ελέγχου δεν θα τον αγγίξει κάποια στιγμή, όταν αδικηθεί και θελήσει να βρει το δίκιο του;
Τι μπορεί να περιμένει ο αδικημένος εργαζόμενος του Πυροσβεστικού Σώματος από μια κυβέρνηση που αποφασίζει να λάβει μια καταφανώς αντισυνταγματική, όπως ο νομικός κόσμος αμέσως κατέδειξε απόφαση απαγόρευσης των συναθροίσεων, απόφαση που όμοιά της δεν έχει ληφθεί μετά το καθεστώς της χούντας;
Μοναδική ελπίδα για την δημιουργία ασπίδας υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων του Πυροσβεστικού Σώματος, είναι η συσπείρωση γύρω από τα Σωματεία και τις Ενώσεις και η ανάδειξη γνήσια μαχητικών αντιπροσώπων.
Απαιτείται τώρα περισσότερο από ποτέ άλλοτε η ανάδειξη συναδέλφων με αποδεδειγμένο ήθος και αγωνιστικότητα, κι όχι γυρολόγων επιστολογράφων ή πλασιέ εκπτωτικών κουπονιών.
Μπροστά μας έρχεται μπόρα εργασιακής αναταραχής.
Ο μαχητικός συνδικαλισμός είναι το μοναδικό «υπόστεγο» που μπορεί να ανακόψει την εφαρμογή αυτών που ήδη θεσμοθετηθήκαν αλλά και αυτών που έρχονται. Κι αυτό το «υπόστεγο» χτίζεται αργά και με δυσκολία, ώστε να χρησιμοποιηθεί τις ώρες των μεγάλων κατακλυσμών. Αν τα κεραμίδια του είναι σαθρά ή ξηλωμένα, τι θα προστατέψει τον πυροσβέστη όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις αντεργατικές θύελλες;
Άλλωστε η φετινή αντιπυρική περίοδος αποτελεί ένα αποκαλυπτικό παράδειγμα που απέδειξε στην πράξη ότι «υπόστεγο» προστασίας πρόσφεραν οι εκπρόσωποι του κυβερνητικού συνδικαλισμού στην κυβέρνηση και όχι στους πυροσβέστες, αφού δεν αντέδρασαν στις εκατοντάδες περιπτώσεις των αυθαιρεσιών και των καταστρατηγήσεων σε βάρος χιλιάδων πυροσβεστών.
Γι αυτό άλλωστε αποθαρρύνουν κάθε ενέργεια από την πλευρά των εργαζομένων για να βρουν το δίκιο τους και προβοκάρουν συνεχώς με χοντροκομμένα ψέματα και συκοφαντίες κάθε αγωνιστική φωνή που τολμά να πει τα σύκα «σύκα» και την σκάφη «σκάφη».
Βρε ουστ από δω ξεπουλημένοι που τολμάτε να υπερηφανεύεστε ότι εκπροσωπείτε τα συμφέροντά μας!
Ένας αγανακτισμένος πυροσβέστης χωρίς «τρόπους»! Η επιστολή που ακολουθεί εστάλη στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Policenet.gr
