Του Γιάννη Σταμούλη ε.α. Αντιστρατήγου Π.Σ.
Τις καυτές και τραγικές αυτές μέρες με τις φλόγες να ζώνουν τη χώρα, όσοι ασχολούμαστε με τα ζητήματα πολιτικής προστασίας, έχουμε στο νου μας, τη διαχρονική περιγραφή του συγγραφέα της πυροσβεστικής τέχνης Ηλία Μπέτσιου, που το 1960 έγραφε:
«Ο άνθρωπος του λαού δεν δύναται συχνά να εννοήση ότι ο εμπρηστής είναι εγκληματίας, επιζήμιος εις τον λαόν, ότι προς το συμφέρον της ολότητας πρέπει να τιμωρήται και ότι ουχί η ασφάλεια, αλλά η ολότης πληρώνει την ζημίαν»
Και σε αυτό το σημείο, τόσο απλά σταματάει η ανάλυση για το διαχρονικό έγκλημα.
Η πυρκαγιά για να εκδηλωθεί, θέλει στο 99,7 ο/ο, το ανθρώπινο χέρι που κινούμενο, από αμέλεια, η πρόθεση θα ενώσει τις πλευρές του πύρινου τριγώνου και θα εκδηλωθεί η πυρκαγιά που αναλόγως των συνθηκών θα σβήσει αμέσως, όπως οι περισσότερες, θα χρειαστεί μεγαλύτερο χρόνο και προσπάθεια, ή ευτυχώς σε λίγες περιπτώσεις θα ξεφύγει και θα προκαλέσει όλεθρο.
Προφανώς και η οργανωμένη πολιτεία, τόσο με τις διαδικασίες πρόληψης, καλές ή όχι, όσο και με τα συστήματα καταστολής, αποτελεσματικά ή όχι, θα δώσει τον αγώνα για να περιορίσει το φαινόμενο, να μετριάσει την καταστροφή, να σώσει τις ζωές που θα εκτεθούν, να προστατέψει περιουσίες και το φυσικό πλούτο.
Μια τιτάνια προσπάθεια, που δοκιμάζει κάθε χρόνο την πατρίδα μας, αλλά και τον πλανήτη μας γενικότερα υπό το βάρος της κλιματικής κρίσης.
Όμως το πρωταρχικό, η γέννηση της πύρινης καταστροφής, όσο και αν δεν εστιάζουμε, είναι το ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΧΕΡΙ, που προκαλεί την έναρξη της πυρκαγιάς.
Αυτός ο ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ, που ανεξάρτητα του κινήτρου του, αμέλεια, βαριά αμέλεια, δόλος, είναι ο πρωταρχικός συντελεστής του δράματος.
Τον Αύγουστο του 1998, πρώτη χρονιά ανάληψης της δασοπυρόσβεσης από το Πυροσβεστικό Σώμα, το σωματείο των Αξιωματικών της, σε ανακοίνωσή της, διατυπώνει δραματικά την κατάσταση: «οι Έλληνες Πολίτες, όσοι από αυτούς έχουν πληγεί, αναζητούν την παρουσία του κράτους, οι λοιποί από εμάς, ως Νέρωνες, απολαμβάνουμε το θέαμα στα δελτία ειδήσεων, ανησυχούμε προσωρινά αλλά γρήγορα ξεχνούμε»
Την τελευταία δεκαετία στην πατρίδα μας εκδηλώθηκαν 274.453 πυρκαγιές
Από αυτές 180.012 εκδηλώθηκαν σε αστικό πεδίο και 94.441στην ύπαιθρο.
Με δεδομένο ότι περίπου το 0,30 ο/ο αυτών οφείλεται σε φυσικά ή χημικά φαινόμενα, οι υπόλοιπες έχουν δράστη το ανθρώπινο χέρι που προκάλεσε την πυρκαγιά.
Περίπου 3 από τους 100 κατοίκους στη χώρα έχει προκαλέσει πυρκαγιά στον τόπο μας.
Ένας αριθμός εμπρηστών που αν μέναν στην ίδια πόλη θα ήταν η τρίτη σε πληθυσμό στη χώρα.
Και παρόλο που η πύρινη λαίλαπα έχει προκαλέσει ανείπωτο πόνο και οδύνη, κόβοντας το νήμα της ζωής εκατοντάδων συνανθρώπων μας, κάνοντας στάχτη περιουσίες, αλλά και καταστρέφοντας τον πολύτιμο εθνικό φυσικό πλούτο, χιλιάδες χέρια εγκληματιών εμπρηστών, αμελών ή εκ προθέσεως συνεχίζουν να καίνε τη χώρα μας.
Το 2022, 20.512 χέρια κατοίκων αυτής της χώρας προκάλεσαν πυρκαγιές στο αστικό πεδίο, δηλαδή, ενώ 9.856 χέρια κατοίκων αυτής της χώρας προκάλεσαν πυρκαγιές στην ύπαιθρο.
Από αυτά τα χιλιάδες …εμπρηστικά χεράκια… στην Αττική, έδρασαν τα 5.795 σε αστικό πεδίο και τα 1.317 στην ύπαιθρο.
‘Όταν μετά από παρατεταμένη ξηρασία, μηδενική υγρασία, και άνεμους, κάποιος από τους παραπάνω χιλιάδες εμπρηστές της «διπλανής πόρτας» :
Με υπολείμματα καπνίσματος
Με σπινθήρες
Με καύση υπολειμμάτων καλλιεργειών
Με καύση απορριμμάτων
Με χρήση γυμνών φλογών προκαλεί πυρκαγιά, τίποτα δεν προδιαγράφει την αποτελεσματική και άμεση πυρόσβεση.
Μπορεί η προστασία από την φωτιά να είναι υπόθεση όλων μας, η πρόκληση πυρκαγιάς είναι ατομική ευθύνη, ατομικό έγκλημα, επαχθέστατο και ασυγχώρητο.
